Τραβέρσο στην στεριά(στον Νίκο Καββαδία)

Ήτανε της θάλασσας ο ποιητής
σπάνιος ο δρόμος που είχε πάρει
να ακολουθήσει τις δυσκολίες της ζωής
να πετάξει μες στην κόλαση το ζάρι.

Η σκέψη του πορεία είχε χαράξει
σαν τα βαπόρια που έπλεε μαζί,
την συμβατικότητα για πάντα είχε πετάξει
τα όνειρα δεν γίνανε πληγή.

Περιπέτειες πολλές και ιστορίες χίλιες
ποιήματα που γίνανε τραγούδια από παλιά,
που να το φανταζότανε πως τόσες τρικυμίες
θα μπαίνανε σε σπίτια ωραία και ζεστά.

Έγινε θρύλος ξακουστός,
η αντανάκλαση του Δία
και όταν καράβια θα φεύγουν στα τυφλά
θα έχουνε πυξίδα τον Νίκο Καββαδία.