Μια ήμερη γάτα και ένα ποτήρι κονιάκ

Η καθημερινή απαξίωση είναι γιορτή για αυτούς που ανάβουν τις πιο δυνατές φωτιές. Αν φανέρωνα έστω και ένα μέρος του αμφιλεγόμενου ταλέντου μου, είμαι βέβαιος ότι η αποδοχή του κοινωνικού πάτου με τον οποίο συναναστρέφομαι θα με αποζημίωνε για τη χρόνια μοναξιά μου. Να γίνω πιο σαφής. Θα με ερωτευόντουσαν επιτέλους οι γυναίκες που ερωτεύομαι. Η τουλάχιστον δεν θα με αντιμετώπιζαν πια ως έναν χαριτωμένο παλιάτσο. Η μάσκα μου όμως είναι σκληρή απέναντι σε αυτές τις επιθυμίες. Δεν είναι φόβος, είναι τεχνική. Αλήθεια υπάρχει χώρος και χρόνος για κάποιον που μπορεί και να είναι ποιητής της ζωής;

Είμαι ικανός μόνο για να εκμεταλλευτώ την αδυναμία του χρόνου ή την αθωότητα της ονειροπόλησης. Το ζενίθ της γυναικείας υπόστασης είναι άπιαστη συνθήκη για έναν κατά ανάγκη γελωτοποιό της μοίρας. Η ειρωνεία της ζωής δεν με απαλλάσσει από τα καθήκοντα της επιβίωσης. Μελαγχολώ μπροστά στην αέναη φωτιά και η μουσική μου είναι φάρος ενός ανέλπιστου μέλλοντος. Η μούσα μου με νίκησε, η επιλογή δεν ήταν ποτέ δική μου.

Ας υποθέσουμε ότι δεν είμαι ο δολοφόνος και εσύ δεν είσαι απλά μια κούκλα μπροστά από φωτιά. Ας υποθέσουμε πως δεν θα κυλήσουν τα χρόνια με δάκρυα και αμφιβόλου ποιότητας γέλια. ''Θα έρθουν και καλύτερες μέρες'', μου είχες πει. Εγώ έπινα κονιάκ και εσύ λευκό κρασί. ''Δεν θα έρθουν, αλλά δεν γαμιέται'', σου είχα απαντήσει, έχοντας μεθύσει εδώ και χρόνια. Κάποτε οι τοίχοι θα βαφτούν με τους στίχους μου.

Ο Έζρα Πάουντ το είχε θέσει στη σωστή του βάση. Όταν μιλάνε οι δάσκαλοι, η φύση δακρύζει.


ΗΜΕΡΗ ΓΑΤΑ

Με ξεκουράζει να βρίσκομαι ανάμεσα σ' ωραίες γυναίκες.
Γιατί να λέμε πάντοτε ψέματα για τέτοια πράγματα;
Το ξαναλέω:
Με ξεκουράζει να κουβεντιάζω μ' ωραίες γυναίκες
κι αν ακόμη δε λέμε παρά ανοησίες,
το χουρχούρισμα που κάνουν οι αόρατες κεραίες
είναι και διεγερτικό και πολύ ευχάριστο.