Ένα σονέτο;

''Χθες βράδυ μέθυσα πέρα στην πλαγιά, συνήλθα,
και πάλι μέθυσα''

ΣΟΥ ΣΙΧ (1037-1101)


Κάποτε ήταν αργά.
Κάποτε μεθούσα παρέα με μεγάλη συντροφιά.
Είναι εύκολο να διαβάσεις μια αλήθεια,
η φύση απλώθηκε στα λερωμένα μου στήθια.

Κάποτε το μηδέν ήταν συμπαντική συνταγή.
Το πρώτο σκαλί δεν είναι η αρχή,
είναι παγίδα.
Ακροβάτης δεν γίνεσαι σε μια νύχτα.

Είναι δύσκολο να εκφράσω αυτό που είδα,
αυτήν τη σκληρή, την ωραία νύχτα.
Πως να παλέψω με τη ''ζωή'';

Ένα σονέτο; Άνεμε φύσα!
Γεννήθηκα στην παρακμή,
η φωτιά της νεότητας δεν θα έχει ανταμοιβή.