Ένα πρώτης έντασης φεγγάρι

''Πέρασε της Εστίας η γιορτή,
αναστενάζω συνεχώς έχοντας τώρα ξεμεθύσει -
Γιατί να θλίβομαι για τους παλιούς τους φίλους
           και το σπίτι;
Καλύτερα με νέα φωτιά να βράσω νέο τσάι,
να γράψω ποιήματα και ν' αναλάβω ρίσκα,
όσο έχω χρόνο μπροστά μου ακόμα''

ΣΟΥ ΣΙΧ (1037-1101)


Η δύναμη και η αδιαφορία είναι το πιο πιστό ζευγάρι.
Ο πολεμιστής έχει μάθει να μεθά.
Αποκοιμήθηκα μπροστά σε νεογέννητο στίχο,
ένα πρώτης έντασης φεγγάρι.

Λησμόνησα την ανυπαρξία και γέλασα,
θυμάσαι την ιερή στιγμή Αρθούρε;
Ξιφομαχώ μόνο με θηρία πια.
Ο Διόνυσος ήρθε από τον ουρανό
ή από ένα μακρινό βουνό.

Πάλεψα με δυο δαίμονες,
σκόρπισα τη στάχτη μου για να δικαιωθώ.
Στα χέρια μου η κούπα μου ζεστή
ανάμνηση από κάποιο όνειρο
ή κάποια αυγή.

Τρόμαξα μπροστά στη θέα της μοναξιάς -
ήμουν ακόμα νέος.
Βρέχει και ο ποταμός ουρλιάζει,
στοχάζομαι τα πόδια σου ξανά
και πίνω ακμαίος.