Και να μαι λοιπόν να κλείνω τα 24.Στην Ελλάδα της οικονομικής κρίσης.Η Μέρκελ να έχει έρθει στην Αθήνα και εφτά χιλιάδες αστυνομικοί και καμιά πενηνταριά χιλιάδες διαδηλωτές να δίνουν τα εχέγγυα για τους κλισέ τίτλους της επόμενης μέρας.Η γελειότητα πολλές φορές με εκπλήσσει με τις μορφές που μπορεί να πάρει.
Και να μαι λοιπόν να κλείνω τα 24.Τα όνειρα αρχίζουν και φαίνονται απατηλά και η ελπίδα ότι κάτι θα αλλάξει να στηρίζεται μόνο σε ένα μισογεμάτο ποτήρι.Δύσκολο το μέλλον,μα ανυπόφορο το παρόν.Και το παρελθόν να σου θυμίζει απλά τι θα μπορούσες να είχες κάνει.
Και να μαι λοιπόν να κλείνω τα 24.Δεν υπάρχει θέληση,πιθανόν δεν υπάρχει και η δύναμη να αλλάξει κάτι.Να έχεις την δύναμη να νικήσεις την βλακεία αλλά όχι τον ίδιο σου τον εαυτό.Παράξενο και συγχρόνως πηγή έμπνευσης.
Και να μαι λοιπόν να κλείνω τα 24.Οι πρώτες βροχές έρχονται και ο χειμώνας φαντάζει όπως πάντα δύσκολος.Η συνήθεια και το βόλεμα βγαίνουν για ποτό το Σάββατο,ενώ η συνειδητοποίηση της ματαιότητας της ζωής φθείρει την καρδιά και τον εγκέφαλο σου.Βλέπεις την παγίδα αλλά δεν ξέρεις ποιος την έβαλε.Και αυτή η απορία σε κάνει να νιώθεις ακόμα πιο αδύναμος.
Και να μαι λοιπόν να κλείνω τα 24.Η κρίση να μοιάζει με αδέσποτο σκυλί που σε έχει πάρει από πίσω και η αγάπη μια μόνιμη πληγή στην πλάτη.Βλέπεις με ξένα μάτια και δεν ακούς σχεδόν ποτέ.Το τέλος πλησιάζει όλο και πιο πολύ αν και η αρχή είναι ακόμα αγέννητη.Το ναι έχει πια ίδια σημασία με το όχι και το δεν ξέρω έχει γίνει η μόνη ρεαλιστική επιλογή.
Και να μαι λοιπόν να κλείνω τα 24.Η ζωή είναι πια ο εχθρός σου και ο χρόνος ένας βασανιστικός θάνατος.Η θεωρία κόβει βόλτες και η πράξη καταδικάστηκε για ψευδορκία.Οι μέρες του όλα ή τίποτα χάθηκαν μαζί με τους τελευταίους ανθρώπους που έζησαν ποτέ.Πάνε χρόνια από τότε και η κόλαση έγινε πλέον ξενοδοχείο πολυτελείας.
Και να μαι λοιπόν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου