Τσουάνγκ Τσου και Χαγκακούρε

''Αν το αναζητήσεις με το βλέμμα, δεν θα το δεις,
αν το αφουγκραστείς, δεν θα το ακούσεις,
αν απλώσεις το χέρι σου προς αυτό, δεν θα το πιάσεις.''

Λάο Τσε



Τα λεφτά βρίσκονται στον γαλαξία δίπλα. Τα ίδια αρώματα στα ίδια μαγαζιά. Η όραση είναι η μόνη αίσθηση που ευνοεί κατά συρροή τη ψευδαίσθηση. Την Μάγια που δεν ξορκίζεται με προσευχές. Κάποιοι διέσχισαν τον Ειρηνικό με μια σχεδία, αλλά το κατόρθωμα τους δεν ξεπερνά την καθημερινή μου μπύρα. ''Νικητής'' είναι μόνο όποιος νικάει την ανία, μα αυτό το Μπωντλαιρικό τέρας δεν τιθασεύεται με λόγια.

Από τον καφενέ βλέπω τα Τουρκοβούνια, σε δύο ώρες θα είμαι γυμνός μέσα στο αμάξι. Μια πόρτα στην καντίνα, σεξ, ζέστη και κάθαρση. Μουνόσκυλα πιείτε. Η μονογαμία είναι αποτοξίνωση. Ποιος θέλει να κυλιστεί στον αμοραλιστικό μου βούρκο; Η Μαρίνα ήταν ψηλή και είχε ταξιδέψει στην Σερβία και στην Αίγυπτο. Τσουάνγκ Τσου και Χαγκακούρε. Η πισίνα και η μεταμόρφωση σε ψάρι με παρακίνησαν να σηκωθώ απ' το κρεβάτι. Ο στρατός ήταν Τιτάνας.

Χαίρομαι για κάθε έναν που πεθαίνει, γιατί είναι ένα εμπόδιο λιγότερο στον δρόμο μου. Θέλω να βλέπω με τα μάτια των άλλων. Το πρωτογενές συναίσθημα είναι δύσκολο να επεξεργαστεί, πόσο μάλλον να επεκταθεί. Πρωτογενής γραφή και σκέψη, πρωτογενής μεθύσι και ζωή. Αυτός είναι ο δρόμος, αλλά εδώ ταιριάζει και η προσομοίωση της δυστυχίας, καθώς το αρχαίο δράμα έχει πεθάνει εδώ και αιώνες και το μόνο που κάνουμε, είναι να αυνανιζόμαστε πάνω στο κουφάρι της αυθεντίας. Δεν θα έπρεπε να τελειώσει έτσι και όμως τελειώνει.

Spring Breakers (2012)

Ο Χάρμονι Κορίν, μαζί με τον Λάρι Κλάρκ, είναι το ντουέτο των Αμερικανών σκηνοθετών που διέγνωσαν και μετέφεραν στην μεγάλη οθόνη την νοσταλγική ομορφιά της χαμένης εφηβείας. Τα καλά χρόνια των πρώτων ενήλικων βημάτων σε αυτόν τον γαμημένο πλανήτη. Τα ναρκωτικά, το αλκοόλ και οι κρεπάλες με μια υπέρμετρη δόση παρακμής κυριαρχούν στις ταινίες τους. Το παιδί παραμένει ακόμα ζωντανό μέσα μας σε συνδυασμό με το ζενίθ του κάλλους που φτάνει νομοτελειακά κάθε άνθρωπος την κρίσιμη δεκαετία της ζωής του. Δεν υπάρχει μέλλον, τα παιχνίδια πλέον έχουν ξεκάθαρη ερωτική χροιά, πρέπει να μάθεις να χορεύεις πρώτα.

Ο Χάρμονι Κορίν έχει πατήσει ξεκάθαρα στο σκηνοθετικό μοτίβο του Τέρενς Μάλικ και το έχει μεταφέρει στις δικές του φιλμικές εμμονές. Ο Τζέιμς Φράνκο στον ρόλο του ράπερ-γκάνγκστερ ξανανιώνει ερμηνευτικά και δημιουργεί έναν χαρακτήρα που μετουσιώνει τις φαντασιώσεις του Κορίν με αξιέπαινη επιτυχία.

Το βίντεο στην αρχή του κειμένου είναι και ο λόγος της δημιουργίας του, καθώς μου έχει γαμήσει το μυαλό από την ώρα που το είδα. Ο Φράνκο παίζει πιάνο στην πισίνα του με φόντο το ηλιοβασίλεμα και τις τρεις κοπέλες με τις ροζ κουκούλες και τα καλάσνικοφ να αντιπροσωπεύουν μια Αγία Τριάδα ματαιότητας. Η πρώην βασίλισσα της ποπ κουλτούρας, Μπρίτνεϊ Σπίαρς, και τα πιστολίδια του δεύτερου μέρους κλείνουν ερεθιστικά το μάτι στη σύγχρονη δυτική παρακμάζουσα κοινωνία. Ο Κορίν καταφέρνει να συνδυάσει το προσωπικό του σκηνοθετικό ύφος με τις αναφορές του και το μήνυμα του είναι ξεκάθαρο. Το όνειρο των διακοπών, η άνοιξη της ζωής που είναι τα ανέμελα νιάτα. Δεν πρέπει να μείνουν απωθημένα, δεν πρέπει να παραιτηθείς ακόμα, μια εξιδανίκευση που δεν έχει μέλλον, σχέδια, στόχους και ελπίδες. Όποιος δεν το έζησε στην ώρα του το μετανιώνει και όποιος το έζησε το αναπολεί.

Για την ιεραρχία και ένα ποίημα του Μεβλανά

Το αλκοόλ σε συνδυασμό με το Εκείνο δημιουργούν τις προϋποθέσεις για ένα ευχάριστο βράδυ. Αν υποθέσουμε ότι η λογική είναι απλά μια κοινωνική σύμβαση και το υπερεγώ τα απόνερα της, τότε η μάσκα είναι το απαραίτητο εργαλείο, συνειδητά, κάθε ανθρώπου για λόγους ασφαλείας από το σύγχρονο κυνήγι μαγισσών των μετρίων και ασυνείδητα χρησιμοποιείται από την πλέμπα και τους άριστους της για την ομαλή αναρρίχηση στον κοινωνικό ορυμαγδό.

Η παρακμή έγκειται στην υποκρισία μιας ζωής προορισμένης να εξυπηρετεί τις ανάγκες του Εγώ κατά κανόνα και της εκμετάλλευσης του πηγαίου ενστίκτου με την υγιής πρόφαση της μέθης σε νύχτες και ώρες, που έχουν συμφωνηθεί για την απαραίτητη εκτόνωση των αρχέγονων επιθυμιών, με την απαραίτητη καπιταλιστική νότα σε κουτούκια και μεγαλοαστικά κέντρα ψυχαγωγίας και σαπίλας. Η ιεραρχία είναι το νούμερο ένα επίτευγμα και η βάση του δυτικού πολιτισμού.

Ο ποιητής αν και έχει απορρίψει τον ιεραρχικό κόσμο και έχει αποδομήσει την απαραίτητη συνθήκη συμβίωσης, που ονομάζουμε πραγματικότητα, με την έκδοση των ποιημάτων του αναζητά μια θέση στο κοινωνικό σύνολο και αυτόματα αναιρεί με τις πράξεις του, την ίδια την ύπαρξη του που με κόπο έπλασε. Αν και ο σκοπός του είναι τυπικά ευγενής, καθώς προσπαθεί να ποιήσει τον κόσμο, που μόνο αυτός έχει την ικανότητα να δει, για τους αδαής συμπολίτες και αδέρφια του, παρόλα αυτά καταργεί τα ίδια του τα πιστεύω δηλώνοντας σε όλους το κατόρθωμα του και περιμένοντας στωικά για τις δάφνες της απροσδόκητης αυτής επιτυχίας, έστω και μετά θάνατον.

Η δουλειά είναι το μεγάλο αγκάθι στα σχέδια του ποιητή και μην ξεχνάμε ότι από τον Έλιοτ μέχρι τον Καββαδία, το σύνολο σχεδόν των ποιητών που δεν είχε μια περιουσία επαρκή για την επιβίωση τους, αναγκαζόταν να εργάζεται σε δουλειές που μπορεί να αποτελούσαν εφαλτήριο δημιουργίας, αλλά παράλληλα ήταν και μια κόλαση άνευ προηγουμένου για ανθρώπους που είναι ικανοί να νιώσουν τη φωτιά σε όλες της, τις εκφάνσεις. Η γυναίκα από την άλλη αποτελεί μούσα και λατρεία, όπως και ο έρωτας που την ακολουθεί, μόνο όμως σε περιπτώσεις έστω και περιορισμένης εγνωσμένης αξίας. Μην ξεχνάμε ότι ο Πεσσόα πέθανε άσημος και ο Μπουκόφσκι αναγνωρίστηκε στα εξήντα, για να παρηγορήσει αργότερα τους αιώνια άγνωστους.

Ας κλείσω με ένα γαμημένο ποίημα.


Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Γι' αυτή καμμία δεν υπάρχει
ακαδημαϊκή απόδειξη στον κόσμο.
Γιατί είναι κρυμμένη, κρυμμένη, κρυμμένη.

Μεβλανά Τζελαλουντίν Ρουμί

Οι Τιτάνες και το μουνί

Το όνειρο της βουλής δεν ξορκίζει τα ψυχολογικά συμπλέγματα. Η ομιλία δεν είναι απλά μια από τις πέντε αισθήσεις, είναι το σπαθί στα χέρια των εχθρών μου. Γκόμενες με περιττά κιλά και εθνίκια του λυκειακού σωλήνα δοκίμαζαν σε καθημερινή βάση τις αντοχές μου. Το σαξόφωνο μου δίνει δύναμη για να αποτελειώσω την επόμενη πρόταση. Φωτιές στο πάρτι, εξόριστος ανάμεσα σε γνωστούς και αναμνήσεις. Είναι απλά άλλη μια κατάληψη, οι τύποι με τα μαύρα, πράσινα τα γράμματα και οι τοίχοι.

Στράγγιξε την κάθε ανάσα. Ήθελε τσιμπούκι στη γωνία χωρίς ''ν'' τελικό, χωρίς ορμή. Ήταν μελαχρινή, η κοτσίδα της στα χέρια μου. Αυτή στα τέσσερα, σήμερα όμως θαύμασα ένα κοριτσάκι που δεν είχε λεφτά ούτε για ξυρίσει το μουστάκι της. Κατέβηκε στην επόμενη στάση και εγώ δεν ήξερα που πηγαίνω. Η θέληση εναντιώνεται με τη λογική της κατάθλιψης και την απέραντη νοσταλγία για τις αέρινες ζωές του κρεβατιού. Η γκόμενα του φίλου μου, κρασί και γέλια στο Κουκάκι, οι Τιτάνες και το μουνί στριφογυρίζουν στο μυαλό μου.

Ο πιο άξιος ξυπνάει με σκελέα και ηττοπάθεια, ο Άκης με μικρόφωνο σε ένα αμάξι στα Εξάρχεια, ο Κώλος και ο Σωτήρης. Άναψε τσιγάρο στο απέναντι μπαλκόνι και εγώ έκλεισα το φως. Με φόβισε το πορτοκαλί φόντο και η άγνοια σου. Έδρανα και μπουζούκια από κάτω, παλιάτσος με κουστούμι, εγώ το κέντρο του σύμπαντος και απών. Οι παλιές, καλές μέρες του ΤΑΟ, όταν μια ομπρέλα έθετε τα όρια της κατανόησης της στιγμής. Η συνείδηση δεν κάνει διαλείμματα. Φασώθηκε και με τους τρεις σε μια καφετέρια της Ρόδου. Κάποιοι λένε ότι ήτανε πουτάνα, εγώ δεν θυμάμαι καν το όνομα της.

Έρχομαι από μακριά, από την έρημη χώρα του Έλιοτ και του Διαφωτισμού. Αν είναι Πάσχα, γιατί κοιτάω ακόμα το ταβάνι; Κάθε μέρα αλλάζω, η αλλαγή έγκειται στον βούρκο που βουλιάζω.

Στο ταβάνι βλέπω τους γύψους

Κρατούσες ένα μπλε τετράδιο και φορούσες ένα παλιό παλτό. Εδώ ταιριάζει κάτι ρομαντικό. Οι δάσκαλοι μου θα ήταν περήφανοι για μένα, ανά τους αιώνες και όχι μόνο και χωρίς αλκοόλ και χωρίς την καλή διάθεση που προϋποθέτει ένα ευγενές πιόμα. Πρώτα ακούς φωνές, μετά το ξύλινο πόδι χτυπάει στο πάτωμα. Γαλλικό θρίλερ και Εγγονόπουλος για να βγει το μεσοβδόμαδο, σου κρατούσα το χέρι και ονειρευόμουν χιλιοπαιγμένες σκηνές με διαφορετικούς πρωταγωνιστές. Ξύπνησα με αίμα στα δόντια, το αίμα βράζει στις φλέβες, κάποιος βλέπει ειδήσεις.

- Του βγήκαν τα feelings μαν.

Πάντα τραγουδάω, δεν μιλάω. ''Η ευτυχία μου, σκέφτομαι, θα 'ναι ζήτημα ύψους''. Πρώτα παγκάκια, μετά κανένα πάρτι, μετά ντοκ ή ινδικό, βανδαλισμοί και γέλια. ''Ποίημα αέρινο σε ανοιχτή καρδιά, αναμονή γλυκιά σε σώμα κέρινο''. Ήταν μεθυσμένη, το δίλημμα είναι δεδομένο. Πήγα εγώ, πάντα πάω εγώ, δεν βλέπω τίποτα, δεν αισθάνομαι, δεν είμαι χριστιανός, δεν είμαι άνθρωπος και είμαι, το ξέρεις πολύ καλά, το ξέρω και εγώ.

- Αυτοκτονία;

- Μέσα.

- Κατάθλιψη;

- Μέσα με τα μπούνια.

Στο ταβάνι βλέπω τους γύψους, σήμερα με μια τυχαία πόρνη 23 χρόνων και αύριο με έναν θεωρητικό έρωτα της πρότερης αθωότητας και της ύστατης ξεφτίλας. Ο μηχανισμός άμυνας της με ταράσσει, ευτυχώς που δεν αισθάνομαι πια όπως παλιά, εσύ είσαι σχεδόν παντρεμένος, ζηλεύω το ταλέντο του Βίλχελμ, πρέπει να είσαι επιστήμονας για να σε εμπιστευτεί ο άλλος, εγώ δεν είμαι ούτε καν μπεκρής, λίγη μελαγχολία για τις πρώτες πρωινές ώρες. Για τόπι και καφέ τις Κυριακές. Ένα απόγευμα κατανόησα τον λόγο ύπαρξης του δράματος, οι αρχαίοι Έλληνες ήξεραν. Σχολεία και βάλτοι, αέναες βόλτες στα σκατά. Θα είμαι λιακάδα ή σκιά.

Είναι ωραίος ο πόνος στο μονοπάτι για τη σφαγή

Το μαγαζί ήταν τόσο παρακμιακό όσο έπρεπε για να δικαιολογεί τις χαμηλές τιμές στα ποτά και τις μπύρες. Οι διπλανές παρέες αντλούσαν συναισθήματα από την ψευδαίσθηση της συντροφικότητας και η φασαρία που έκαναν, δικαιολογούσε την ανυπαρξία των λεγομένων τους, ενώ εμείς μιλάγαμε μια στο τόσο και κοιτούσαμε με μαεστρία το κενό, στην αέναη προσπάθεια μας να επιβεβαιώσουμε το προσωπικό μας δράμα ως κάτι το αληθινό. Βέβαια, το χαμόγελο στα χείλη μας δεν ήταν απόρροια του αλκοόλ που κύλαγε στις γαμημένες φλέβες μας, αλλά μια αυτοάμυνα ικανή να θυσιάσει χρόνια και ζωές με μόνο όφελος την αποφυγή της αυτοχειρίας ως υπαρκτή επιλογή.

- Γιατί άργησες τόσο ρε μαλάκα;

- Δεν φταίω εγώ, γαμήθηκε ο Πανάγαθος.

Έξω έβρεχε και μέσα πίναμε, ένας συνδυασμός ιδανικός για νουάρ χορογραφίες αστικής κατανάλωσης. ''Είναι ωραίος ο πόνος στο μονοπάτι για τη σφαγή''. Με χαϊκού περνούσε η ώρα μας και όταν μου διάβασες το απωθημένο σου, εγώ ξεκίνησα με Καγιάμ και τέλειωσα με τσιγάρο και περπάτημα. Τα χίλια μίλια του Λι Πο με συνοδεύουν σε κάθε βήμα και λόγο, η πολεμική μου διάθεση δεν εξαρτιέται από την κοινή αποδοχή, μόνο από τη ρητορική της δύναμης για πλήρη ελευθερία, μακριά από ιδεολογίες, ιδέες, ιδανικά, ιδεοληψίες και οτιδήποτε σκοπεύει στην ομαδοποίηση των ονείρων σε κάτι που μοιάζει με παράδεισο. Οι ηθικές τους καταβολές βρωμάνε από χιλιόμετρα, αλλά εγώ βαστάω ακόμα, αντέχω, τόσα χρόνια στο ίδιο δωμάτιο, χωρίς ταξίδια και γιορτές, μόνο με ατόφια παρακμή, που δημιουργεί και εναποθέτει τις ελπίδες στο πνεύμα μου, που θα το ανταμώσω κάποτε στο δρόμο της σφαγής.

Ένας τύπος καθόταν μόνος του με κουστούμι και τρεις άμστελ. Πιο δίπλα κόκκινα νύχια και κραυγές, σχολικά τετράδια και υποκουλτούρα, μια ανάμνηση με δυο κορίτσια δίπλα στον παλιό, καλό κορεάτικο ποταμό. Η γκόμενα η σημερινή μου θυμίζει τη νύχτα τη χθεσινή. Τονίζει τα γαλάζια μάτια της στον ηλεκτρικό, εγώ μίζερος και νηφάλιος.

- Και που λέτε πάμε στο μαγαζί και μου παίρνει μια μπύρα. Αυτός δύο.

Έπεσε το Βιετνάμ

''Θα πάρω φόρα να τα γκρεμίσω'' και έπεσε το Βιετνάμ. Εμείς βέβαια δεν ήμασταν σε κάποιο παρακμιακό σκυλάδικο της επαρχίας όπως στη ταινία του Βούλγαρη, δεν είχαμε σίγουρα τα λεφτά του πρωταγωνιστή, ούτε και τον τίμιο νταλκά του, που και που κάνα σαξόφωνο ή κάποιο κάλτ κομμάτι της ιδιοσυγκρασίας μας έσπαγε τη σιωπή και τις μαλακίες που λέγαμε και πίναμε με μόνο σκοπό να βρει κάποιο νόημα το τέλος της εβδομάδας, όπως και κάθε τέλος άλλωστε.

Συνήθως κάποιος θα πέταγε το σύνθημα για την έναρξη του κυνηγιού, κάποιος θα παραπάταγε, παλιές ιστορίες μπόλιαζαν την ατμόσφαιρα, χωρίς συναίσθημα και λογική, αν υποθέσουμε ότι υπάρχει όντως διαφορά, και μετά μπουκάλια σπάγανε και τα φώτα σβήναν. Υπήρχε συνωστισμός ομορφιά μου, τα νιάτα μιλάνε από μόνα τους δεν χρειάζονται περιττές εξηγήσεις και λοιπές αντιξοότητες.

- Κάποιος έβαλε χέρι εδώ μέσα.

- Τι μαλακίες είναι αυτές που λες ρε μάνα;

Η διαδικασία της μέθης στα παγκάκια με τη διακριτική συνοδεία της μουσικής είναι μια πολύπλοκη διαδικασία και σε συνάρτηση με τη φωτογραφία της απόδειξης εκείνου του γνώριμου συναισθήματος μου διαλύει το μυαλό με ταχύτητες που δεν είναι διακριτές από τους νηφάλιους της διπλανής πόρτας. Μπορείς να πίνεις μια εξάδα μπύρες ή ένα καραφάκι τσίπουρο ή κονιάκ απ΄το φλασκί σου και ταυτόχρονα να συλλογίζεσαι τις παράλληλες φαντασιακές ζωές σου, πάντα βέβαια στον ρυθμό του κομματιού που επέλεξες με όλη τη σύνεση και τη σοφία που μπόρεσες να συγκεντρώσεις με κόπο μετά από μεθύσια χρόνων και εργασία λίγων δύσκολων ημερών.

Δεν είσαι εσύ αυτός, εσύ είσαι βασιλιάς, είσαι θεός, είσαι η διαφορά που ωριμάζει τα πλήθη. Οι βιολογικές διαδικασίες θα μπουν σε λειτουργία, όχι με το μοντάζ του Αρονόφσκι, ούτε με τη ευγένεια των παραμυθιών που σε στιγμάτισαν από την ημέρα που βγήκες από το μισότρελο μουνί της μάνας σου, αλλά με τη φυσική βαρβαρότητα που σε διακατέχει αυτές τις ώρες που η νύχτα σταματάει και το μόνο νόημα βρίσκεται στον κώλο που κουνιέται προκλητικά μπροστά σου, όχι γιατί εσύ είσαι σεξιστής, αλλά γιατί αυτή είναι μια σεξουαλική ανταμοιβή για την ποιότητα του πιώματος που έκανες και τη θυσία των εγκεφαλικών κυττάρων σου στο βωμό της προβλεπόμενης αποξένωσης και της εξέλιξης του είδους μέσω της διαφθοράς της γλώσσας.

Ήθελα να το μοιραστώ. Έσπασα το σπυρί κάτω από τη γλώσσα, πέταξα το χαρτί με τα χύσια στη τουαλέτα. Εσύ τσάι και ταινία τρόμου, εγώ μπύρα και παράσταση. The deathbird. Ήταν η γυναίκα του Νοσφεράτου ή άλλη μια καριόλα;

Είσαι παρθένα καλό μου;

''Και εγώ πάντα μισώ την όμορφη γυνή,
την εύκολη ρίμα και τον έμπιστο φίλο''

Πωλ Βερλαίν

Το σαξόφωνο και ο άνεμος μου έφτιαχναν τη διάθεση. Και η μπύρα. Και η μπύρα. Τα μάτια μου πονάνε, κάποτε τυφλός, πάντοτε τυφλός. Πιστολίδια και φωτιές και γλυκόλογα και βροχές. Είχε τον συνδυασμό που σκοτώνει. Το βλέμμα της ονειροπόλο όπως το δικό σου εκείνη την μπλε νύχτα. Χωρίς δεύτερες σκέψεις και μελλοντικές ανησυχίες. Είμαι άχρονος καθώς με παρατηρείς στο φαντασιακό χιλιοστό πάρτι μαζί με φίλες και ποτά και ποτέ και σαν κάποτε που είχες διδάξει την αποπλάνηση δια της αθωότητας των μηρών σου. Maybe a new day, maybe a day.

- Είσαι παρθένα καλό μου;

Έβρεχε και εμείς βανδαλίζαμε έξω από ένα παλιό κολυμβητήριο. Πράσινοι οι τοίχοι, αυτή μπορεί να ήταν και 17, εμείς σίγουρα ώριμοι και μεθυσμένοι. Για μια βαλίτσα κάποιοι δεν μιλάνε, αλλά αυτό είναι ένα ακόμα παλιό όνειρο και εγώ είχα πληρώσει δέκα ευρώ για δυο μπύρες και εσύ ακόμα μου μίλαγες για ιστορίες παιδικές και γέλαγες κρατώντας ένα ποτήρι κόκκινο κρασί. Ναι, ο φόβος είναι μια ανίερη καταδίωξη, μα πόσο όμορφη είναι η νύχτα όταν μεθάω και σκαρώνω στίχους μπας και συντηρήσω την ανόητη τρέλα μου.

- Θα γίνετε πόλεμος και αυτός ακόμα θα σπάει τουαλέτες στα Γιάννενα.

Πρώτα έπρεπε να ξεπεράσω το Οιδιπόδειο μου, μετά να αναζητήσω τη γλυκιά αθωότητα της νιότης, αργότερα ίσως έναν συμβιβασμό με ένα εξαίσιο δείγμα πτυχιακής παραίτησης. Τώρα θέλω μια δυνατή ονειροπόλα. Μια συνείδηση άχρονη όπως εγώ, χωρίς εναλλακτικές και φαγοπότια με τους κηφήνες της λαμπρής νεολαίας του γαμημένου μας τόπου. Το κείμενο τελειώνει όταν τελειώνει και η μπύρα. Κανόνας απαράβατος καλά μου παιδιά. Μια πολιτισμική μονοτονία. Δεν πίστευα στον έρωτα και στο συντακτικό.

Ψυχεδελικό σεπούκου με μια μπάλτικα

Με του Τζάρμους την κατάνα για ένα ακόμα ψυχεδελικό σεπούκου, με το πρόσωπο της για έμπνευση και φάρο πέρα από τα στενά όρια της κυριακάτικης ορμής για αυτοχειρία, πέρα από τον ορίζοντα γεγονότων της μαύρης νεοελληνικής τρύπας και χωρίς τα στεγανά μιας απροσδιόριστης θέλησης για υποταγή στη νοοτροπία του ημίθεου. Έπινα τζιν τόνικ με άζαξ.

- Μαλάκα μου έχει σηκωθεί μέχρι τον λαιμό.

Άραγε ήταν ατάκα από μια ελπίδα μέθης για να σπάσει το υποσυνείδητο της καθημερινότητας ή μια προσπάθεια αναχαίτισης της οκνηρίας με την επαρκή συνθήκη της δουλειάς για να ξεχρεώσεις τους λογαριασμούς σου με την αιωνιότητα. Χωρίς ερωτηματικά και λοιπά τιμαλφή, με καμάκια και μικροαντικείμενα, αναμνήσεις οικογενειακών ταξιδιών με θέα καμμένα δάση και όνειρα, χωρίς τις επαρκείς αποδείξεις για έμπνευση αμοιβαίου σεβασμού, μόνο βόλτες υπό την επήρεια της μουσικής σου υπόστασης μέσα από την εμπειρία της κοινωνικής μοναξιάς στην αρχέγονη βασιλεία των μετρίων.

- Όπου βλέπεις δέρμα πας!

Η εντολή ήταν σαφής. Η κοιλιοδουλεία είναι σημάδι παραίτησης, αλλά εμείς συχνάζαμε σε κουτούκια και μπουρδέλα ολκής, παρέα με τους ανόητους και τις πόρνες της μιας μπύρας και σίγουρα αυτό δεν αποκαλείται ζωή, αλλά η νύχτα η δικιά μου είναι παράσημο συγγραφικό και κάτι που δεν μπορεί να καταλάβει κάποιος που δεν έχει ξημερώσει με χαικού και αποδιοπομπαία μαλακία.

- Καπότα στο στόμα δεν μπορείς να βάλεις!

Και πως να βάλεις όταν την φιλάς και σκέφτεσαι την ανοιχτή πληγή στην καρδιά και στο γόνατο από ένα τυχαίο πέσιμο ή έρωτα της βροχής. Περπατούσα στα τυφλά. Ήταν οδός ή ταινία του Χίτσκοκ; Ο συνδυασμός κουτούκι στα Εξάρχεια και μπάλτικα στην απαραίτητη βόλτα ήταν εξωπραγματικός. Ήμασταν νέοι. Ή αλλαγή γεύσης ή αλλαγή πλεύσης. Κανόνας ζωής. Πολύχρωμα φωτάκια μετά από φόνο, τα ρόπαλα περίμεναν στη γωνία και αυτός πηδούσε στο κενό...

Άσπρο πάτο ρε ευνούχε

Ο πόνος της καθαρής ακαποτιάς σκορπίζει δυσοίωνες σκέψεις στην ατμόσφαιρα και στο τραπέζι, ενώ ακόμα δεν έχω ξεπεράσει την παλιά μου αγάπη με χαρτί και κρασί όπως είθισται. Το τετράδιο στο ράφι. Από κουτούκι στα Εξάρχεια σε σκυλομάγαζα στο Γκάζι, μπύρες και καπνοί και ''Αυτός μαλάκα είναι ποιητής'' για να μπορέσεις να νιώσεις διαφορετικός. Το είχε γράψει και ο Υφαντής, πρέπει να ξορκίσουμε την Μάγια. My sweet cocaine.

Μπορεί να μην απαντάει στα μηνύματα, αλλά δεν έχει σημασία, καθώς εγώ απολαμβάνω την ωδή στον άγνωστο ηθοποιό και αυτή είναι απλά μια παρένθεση, ένα σπασμένο κομμάτι γυαλί, μια γαμημένη μεταφορά για να δικαιολογηθεί το συγγραφικό ταλέντο. Μπλε παπαγάλος και μυροβόλος, ο δρόμος μας στρωμένος με απόρριψη και αποκριάτικη διάθεση.

- Θα πιούμε άλλο ούζο;

- Εδώ δεν μας έχει χτυπήσει ακόμα το προηγούμενο.

Πριν η γη χαράξει, πριν η πρόταση αποκτήσει μια λογική, πριν η ζωή γίνει κάτι που δεν καταλαβαίνω. Μες στα σκοτάδια με πετρέλαιο και πούρο, παρατηρούσαμε το διακριτικό στήσιμο της σερβιτόρας κάθε φορά που το ξεσκισμένο της κωλαράκι πλησίαζε το τραπέζι μας σε απόσταση αναπνοής. Θα τσικνίσουμε με πατσά, θα γράψουμε στους τοίχους ποιήματα, θα βεβηλώσουμε εκκλησίες, θα ξεράσουμε με το κούτελο καθαρό. Θέλει μπαλτά η δουλειά.

Είμαστε ευνούχοι της ζωής, δεν μπορέσαμε να αποβάλλουμε πλήρως τις ταπεινές μας καταβολές, δεν είμαστε κύριοι του εαυτού μας, μάλλον από ανικανότητα, αλλά το ταλέντο δεν μετριέται σαφώς με κύτταρα και βαθμολογίες, μόνο με χρόνο και πίνακες με φύλλα δέντρων που πέφτουν το φθινόπωρο. Δεν διεκδικώ βραβείο πρωτοτυπίας, το ούζο έχει υπερβολική γλυκάνισο, μάλλον πίνουμε μαζούτ, τουλάχιστον κάνει μόνο πέντε ευρώ, θα μας μείνουν και ψιλά για μια μπύρα στο δρόμο. Θα κεφαλοποιήσουμε τη νύχτα με μερικά ρουμπαγιάτ και νέες γνωριμίες ολκής και δημιουργικής παρακμής. Άσπρο πάτο και ας είχα σχεδιάσει έναν χιουμοριστικό διάλογο. Δυο γκόμενες περνάνε.

- God damn it!

- Damn girl!

Απλή συρραφή γεγονότων που ξεχνιούνται ανώδυνα.Την γνώρισα σε ένα πάρτυ στις εστίες στην Πανεπιστημιούπολη. Ήταν ένα από αυτά τα καλοκαιρινά πάρτυ που όλοι πίνουν και κανείς δεν κάνει τίποτα στο τέλος. Εγώ κάνω. Έγραφα ξένους στίχους για να μην σου φανερώσω ότι είμαι μια φαντασίωση ποιητή, εσύ έπινες και δεν μιλούσες. Ορίστε το τέλος που μισούσες.

Με άλφα strong και τρομπέτα

Η αναζήτηση της μούσας που θα κινητοποιήσει το κοιμισμένο σου ταλέντο είναι δύσκολη υπόθεση, καθώς θα πρέπει να συνδυαστεί με τη σεξουαλική οικονομία, που θα αποφορτίζει τη φύση σου από το βάρος της συσσωρευμένης ενέργειας, που έχει όμως στοιχειωθεί εδώ και αιώνες από τον χριστιανικό καρκίνο, τον φαύλο κύκλο της μονογαμίας και τα μυθεύματα για πρίγκιπες της διπλανής πόρτας. Τα λεφτά δεν είναι το βασικό πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι η ευχαρίστηση που απορρέει από τα αγαθά -που παράλληλα είναι και η μεγαλύτερη απόδειξη της απουσίας θεϊκού σχεδίου- και η κινηματογραφική φαντασίωση του θυελλώδη έρωτα, που εμποδίζει την μάζα να εκφραστεί όσο απάνθρωπα γουστάρει.

Γύρω από ένα ξεχασμένο σημείωμα πρώτης γαμημένης έντασης χτίζεται ένα νόημα δευτέρας και η ουσία χάνεται μέσα στην πληθώρα των λέξεων. Αυτό ήταν και το πρόβλημα όλων των μεγάλων, που ήθελαν να είναι μεγάλοι. Οι πραγματικά μεγάλοι, κατά κανόνα, δεν άφησαν τίποτα πίσω τους ή παράτησαν απλά σημάδια-αποδείξεις της μεγαλοφυίας τους. Έτσι είναι κύριοι, τα υπόλοιπα είναι απλά εμπόριο και μεγαλομανία. Πόσες αλήθειες να χωρέσουν σε 300 σελίδες; Γι' αυτό το διάβασμα είναι επίπονη διαδικασία, γιατί χρειάζεται να ψάξεις και να ξεσκαρτάρεις υλικό μέσα στον βάλτο της πολυλογίας. Αυτή όμως είναι δουλειά του συγγραφέα. Μια αλήθεια αρκεί για να γίνεις διάσημος, δυο για να μείνεις στην αιωνιότητα και πολλές για να πεθάνεις σε μια ψάθα με ένα μπουκάλι κρασί ή σε ένα τρελοκομείο με το βλέμμα στο χαριτωμένο πέπλο της Μάγια.

Άλλο να είσαι καλός ποιητής και άλλο να είσαι ποιητής. Νομίζω ότι μόνο αυτός ο διαχωρισμός μπορεί να γίνει ανάμεσα σε όσους προσπάθησαν με μάταιο κόπο να περιγράψουν την ύπαρξη με στίχους. Ο Σεφέρης για παράδειγμα ήταν καλός ποιητής, ο Καρυωτάκης όμως ήταν ποιητής και νομίζω ότι όσοι κατανοούν τη δίψα για ποιητική μέθη μπορούν να καταλάβουν τι εννοώ. Ακόμα και τα σημεία στίξης και η ίδια η γραφή, που γέννησε την ποίηση, είναι κατασκευάσματα ανθρώπων, με ότι αυτό συνεπάγεται, και αυτό από μόνο του δείχνει τον βαθμό της άγνοιας μας μπροστά στο τίποτα.

Ή κατά τη διάρκεια της μέθης ή το πρωί με το ονειρικό χανγκόβερ. Ο Λι Πο προφανώς ήξερε τι έκανε και αν στην Ευρώπη βασίλευε ο μεσαίωνας, στην Κίνα η ικανότητα στην ποίηση ήταν αξιολογικό κριτήριο. Το μπουκοφσκικό ''γλίστρα'' και το θαρραλέο ''πάμε άλλη μια'' του Φρειδερίκου μπορεί και να είναι γροθιές στο μαχαίρι ή απλά μια ελεύθερη μετάφραση κάτω από το φως της νεοελληνικής σαπίλας, ενώ υπάρχει πάντα και η περίπτωση να γράφτηκαν πάνω στο μεθύσι της ζωής ή στο αποκορύφωμα της τεχνικής της μοναξιάς.

Η αγάπη είναι μια φαντασίωση που δεν ορίζεται από μια ελεύθερη μπύρα. Η λογική των εφημερίδων είναι να γράφουν αυτό που θες να διαβάσεις και αυτό φανερώνει μια αέναη αλήθεια, που κάποιοι την εκμεταλλεύτηκαν για να βγάλουν λεφτά και να ελέγξουν αυτούς που δεν αξίζει καν να φτύσεις. Η πραγματικότητα δεν υπάρχει, υπάρχει μόνο αυτό που θες ή μπορείς να δεις. Όπως τότε που καθόμουν μεθυσμένος με έναν φίλο στα σκαλάκια μιας πολυκατοικίας και μια θολή κοπέλα μας αποκάλεσε καλά παιδιά. Στα σκαλιά είμαστε καλά παιδιά με άλφα strong και τρομπέτα. Μετά από δυο ώρες κοιμόμουν με τα ρούχα και ο ήλιος αποχαιρετούσε άλλη μια νύχτα.

Τα ρουμπαγιάτ της νιότης

Πέντε παράγραφοι ελευθερίας για να εκτονωθεί η ένταση της εβδομάδας. Ανασκόπηση του χρόνου που έφυγε ή θα ξανάρθει με μια κλεφτή ματιά σε σημειώσεις και συναισθήματα, δυστυχώς όμως δεν έχει έρθει ακόμα η εποχή της μούσας και αυτό το πληρώνεις με μια αφλογιστία γραπτών και ονείρων, που σου στοιχίζει τη σωστή διαχείριση του μομέντουμ που με κόπο έχτισες.

Απ' τα ρουμπαγιάτ του Ομάρ μέχρι τον Λι Πο και από τον Μπουκόφσκι μέχρι τους προσωκρατικούς του Διονύσου, το κρασί έχει εξυμνηθεί όσο λίγα πράγματα σε αυτό τον κόσμο. Μια ιδιότυπη μέρα της μαρμότας και το γέλιο του υπάρχει στην περιπατητική φαντασίωση μου προς τέρψη της γοητείας της οικειότητας, στην οποία ποντάρουν όλοι οι μέτριοι κυνηγοί της μεγάλης εικόνας. Ακάποτο με φοιτήτρια νομικής και έρπης στα πεζοδρόμια της πλατείας Καρύτση.

Η τακτική του πρίγκιπα μπορεί να έχει πέραση στις παρακμιακές που έχουν εγκλωβιστεί στις μικροαστικές τους αυταπάτες· ας σκουπίσουμε καλά τους κώλους μας και ας συζητήσουμε για τη σεξουαλική απελευθέρωση και την αρχαία σοφία της Αθηνάς. Τζάμπα μπύρες και ολοκληρωμένος αυνανισμός δίπλα στην παρθένα ανάσα της απογαλακτισμένης μήτρας. Black mama σε μπιτ παρακμή, νεανική ορμή που ποτίζεται με street μουσική. Αυτοδιαχειριζόμενη μέθη με δανεικά λεφτά και όνειρα, βουτιά από ψηλά σε κεντρώα λασπόνερα. Βιολί και πρέζα.

- Είσαι πολύ βίαιος στο σεξ, μου είπε με τα γαλάζια ματάκια της καρφωμένα στη ταλαιπωρία που κληρονόμησε από τους εργατικούς προγόνους της.

- Είχα έναν φίλο κάποτε που ήθελε να γίνει αλοιφή. Πήγε στον μπάρμαν και του ζήτησε -σχεδόν τον παρακάλεσε- να του φτιάξει μια μπόμπα. Αυτός πραγματοποίησε την επιθυμία του. Ήταν στο νοσοκομείο μέχρι τις οκτώ το πρωί. Την άλλη μέρα πέρασε από το μαγαζί και του έδωσε το χέρι, γιατί έκανε καλά τη δουλεία του. Ήταν καλοκαίρι και εγώ έπινα μπύρες στα παγκάκια ενός λιμανιού. Η ζωή κυλούσε με ιστορίες και το άρωμα μιας υποφερτής ονειροπόλησης.

Ρίτα Χέιγουορθ και μπύρες στο Τηνιακό

Ρίτα Χέιγουορθ και μπύρες στο Τηνιακό, πολιτικές συζητήσεις με απολιτίκ παρουσιαστικό και αυτό το γέλιο του ηλίθιου που δόξασε τον Αρθούρο και τόσους άλλους. Μια μόνιμη δόση τρέλας που ποτέ δεν είναι αρκετή, αφού η μέθη είναι μια ιδιότητα που δεν αρμόζει στους υμνητές της πλέμπας και αυτό το σιχαμένο μείγμα της παρακμής, που αντλεί την αδυναμία του από τον φθονερό συνδυασμό της μικροαστής πραγματικότητας, με μικρά διαλείμματα επαρχιώτικης οπτικής του έρωτα.

Η σεξουαλική μας υπόσταση δεν διαμορφώθηκε από τα ακροδάχτυλα του Βίλχελμ Ράιχ, ίσως ανδρωθήκαμε μέσα στη λάσπη και τα χριστιανικά κατάλοιπα, δέσμιοι της οικογένειας και της Ελλάδας των δημοσκοπήσεων και της ανίατης ελαφρότητας. Μια σταγόνα ούζο και λίγη ημίγυμνη σάρκα για να ξεπλύνουμε την ενοχική μας απόλαυση απέναντι στο πεπερασμένο της αστρικής ονειροπόλησης και της ποίησης του φεγγαριού.

Η καλλιτεχνική περιπλάνηση χρειάζεται μέθη, θυμό που να πηγάζει από τη βασιλεία της μετριότητας ή μια μούσα που θαμπώνει τους περαστικούς με το καλλίγραμμο βλέμμα της. Μια προσομοίωση της δυστυχίας ή μια ευτυχία που ανασαίνει με κάθε νέο απόσταγμα αγάπης που θα βρεις μεθυσμένος ένα βράδυ με βροχή δίπλα στο πολυτεχνείο ή ένα καλοκαιρινό ξημέρωμα μετά από πρόωρο ξεφτίλισμα από μια Πολωνίδα πόρνη και μετά καμάκι με έναν μπάτσο σε δεκαοχτάχρονα, που θαυμάζουν τη σελήνη με υποψία μπύρας και μια γνήσια ομορφιά που αναγκάζει μέχρι και τον Δια να μεταμορφωθεί σε ταύρο και να γαμήσει για άλλη μια φορά την ανάπηρη Ευρώπη.

Ανατρέχω σε παλάτια και μνήμες και ανασύρω ιστορίες που δεν αρμόζουν στο πνευματικό βεληνεκές ενός Θερβάντες, αλλά εγώ δεν είμαι Δον Κιχώτης και δεν πίνω το κρασί μου σε ένα παγκάκι με κρύο και αγιάζι, αλλά σε μια γαμημένη αποθήκη που πουλάει δυο ευρώ την μπύρα και την κατασκευή μιας εναλλακτικής διασκέδασης, που είναι ικανή για να ψυχαγωγήσει μόνο ανήλικα περιστατικά στατικού φασώματος. Σεσημασμένοι βάνδαλοι και το να είσαι σε καλύτερη θέση μόνο από τους νεκρούς σίγουρα δεν είναι παρηγοριά.

Η παρακμή έχει ωραιοποιηθεί για να δικαιωθεί η χαμένη γενιά του 60 και εμείς να γυρνάμε στα μπουρδέλα για να σκίσουμε φτηνό κώλο και μετά να ξαπλώσουμε στο κρεβάτι των ετοιμοθάνατων γονιών μας για να ονειρευτούμε την αγάπη με μια αμερικάνικη δικαίωση της μονογαμίας ως αξίωμα ηλιθιότητας. Γιατί να φαντάζομαι ότι γράφω σαν τον Εμπειρίκο, ενώ τα μάτια της είναι καρφωμένα σε μια ασφαλή αγκαλιά και εγώ παλεύω χωρίς πτυχία και με μια φαντασιακή αυτομόρφωση που σκοτώνει νυχτερίδες και το γνήσιο της υπογραφής ενός καριόλη χαρτογιακά που σπούδασε στο Λονδίνο και θα πεθάνει σε ένα κωλοχώρι της Θεσσαλίας, γιατί του έλειψε η θέα στο τίποτα και η αυνανιστική μετριοπάθεια της κοιλιόδουλης μάνας του.

Κάτι θα κάνω σημαίνει κάτι θα γίνω

Κάτι θα κάνω σημαίνει κάτι θα γίνω. Με είχε αγκαλιά και εγώ κοιμόμουν. Ή μήπως ήταν πρωί και εγώ μεθυσμένος με έναν φίλο γυρνούσαμε στο σπίτι με χώμα στα μαλλιά; Όπως και να χει το μόνο που ισχύει είναι ο ιδανικός συνδυασμός. Αυτό φαντασιώνομαι ότι το έμαθα από τον τζόγο. Ο ιδανικός συνδυασμός των σωστών επιλογών. Αν έχεις πολλά λεφτά αρκεί μόνο μια σωστή επιλογή, άμα όμως είσαι ένας οκνηρός μπατίρης, μάλλον θες και λίγη τύχη.

Μεθυσμένοι στα παγκάκια του Θησείου να σπάμε μπουκάλια φτηνής μπύρας και να συζητάμε για κάτι που δεν θα θυμάται κανείς. Δυστυχώς δεν μπορεί να στηθεί ένα άξιο μπουκοφσκικό σκηνικό. Από νύχτα σε νύχτα  και η απαξίωση μιας εξαίσιας φωνής για το ποιητικό μου ταμπεραμέντο θα γίνει -όπως πάντα- λέξεις και κρασί. Είχε ωραία μαλλιά και ωραία χείλη. Η τρύπα της ξυρισμένη.

Καπνίζω σημαίνει ελέγχω τη φωτιά. Ελέγχω τη φωτιά σημαίνει ελέγχω το πνεύμα. Η ψευδαίσθηση του ελέγχου της φωτιάς καταπραύνει τη συνεχή ανάγκη για φόβο. Είναι δύσκολο να καταλήξεις, μόνο να εκφραστείς. Κατανοώ σημαίνει κοιτάζω το φεγγάρι μελαγχολικά. Δεν θέλω να κατανοήσω, θέλω να πολεμήσω. Φιλόσοφος είναι ένας μέτριος πολεμιστής.

- Αρσενικό ή θηλυκό;

- Μην μου ζαλίζεις την Παναγία.

Κάποτε είχα γνωρίσει μια γκόμενα. Δεν μπορώ να την περιγράψω από ανικανότητα ή από ζάλη. Απένταρος και ''ποιητής'', όμορφη από την επαρχία. Κακός συνδυασμός. Θέλει και λίγη τύχη. Ένα φθινόπωρο στην Ουαλία έκλεβα αρωματισμένες κιλότες και έπινα με θέα τα ντουβάρια και τον Ατλαντικό. Σας αγαπάω κοριτσάκια μου και ας μην σας ξαναδώ ποτέ. Μεθυσμένος και περιπλανώμενος, μόνος και χαμογελαστός. Ένας στους χίλιους σημαίνει να είσαι αισιόδοξος.