Με του Τζάρμους την κατάνα για ένα ακόμα ψυχεδελικό σεπούκου, με το πρόσωπο της για έμπνευση και φάρο πέρα από τα στενά όρια της κυριακάτικης ορμής για αυτοχειρία, πέρα από τον ορίζοντα γεγονότων της μαύρης νεοελληνικής τρύπας και χωρίς τα στεγανά μιας απροσδιόριστης θέλησης για υποταγή στη νοοτροπία του ημίθεου. Έπινα τζιν τόνικ με άζαξ.
- Μαλάκα μου έχει σηκωθεί μέχρι τον λαιμό.
Άραγε ήταν ατάκα από μια ελπίδα μέθης για να σπάσει το υποσυνείδητο της καθημερινότητας ή μια προσπάθεια αναχαίτισης της οκνηρίας με την επαρκή συνθήκη της δουλειάς για να ξεχρεώσεις τους λογαριασμούς σου με την αιωνιότητα. Χωρίς ερωτηματικά και λοιπά τιμαλφή, με καμάκια και μικροαντικείμενα, αναμνήσεις οικογενειακών ταξιδιών με θέα καμμένα δάση και όνειρα, χωρίς τις επαρκείς αποδείξεις για έμπνευση αμοιβαίου σεβασμού, μόνο βόλτες υπό την επήρεια της μουσικής σου υπόστασης μέσα από την εμπειρία της κοινωνικής μοναξιάς στην αρχέγονη βασιλεία των μετρίων.
- Όπου βλέπεις δέρμα πας!
Η εντολή ήταν σαφής. Η κοιλιοδουλεία είναι σημάδι παραίτησης, αλλά εμείς συχνάζαμε σε κουτούκια και μπουρδέλα ολκής, παρέα με τους ανόητους και τις πόρνες της μιας μπύρας και σίγουρα αυτό δεν αποκαλείται ζωή, αλλά η νύχτα η δικιά μου είναι παράσημο συγγραφικό και κάτι που δεν μπορεί να καταλάβει κάποιος που δεν έχει ξημερώσει με χαικού και αποδιοπομπαία μαλακία.
- Καπότα στο στόμα δεν μπορείς να βάλεις!
Και πως να βάλεις όταν την φιλάς και σκέφτεσαι την ανοιχτή πληγή στην καρδιά και στο γόνατο από ένα τυχαίο πέσιμο ή έρωτα της βροχής. Περπατούσα στα τυφλά. Ήταν οδός ή ταινία του Χίτσκοκ; Ο συνδυασμός κουτούκι στα Εξάρχεια και μπάλτικα στην απαραίτητη βόλτα ήταν εξωπραγματικός. Ήμασταν νέοι. Ή αλλαγή γεύσης ή αλλαγή πλεύσης. Κανόνας ζωής. Πολύχρωμα φωτάκια μετά από φόνο, τα ρόπαλα περίμεναν στη γωνία και αυτός πηδούσε στο κενό...
- Μαλάκα μου έχει σηκωθεί μέχρι τον λαιμό.
Άραγε ήταν ατάκα από μια ελπίδα μέθης για να σπάσει το υποσυνείδητο της καθημερινότητας ή μια προσπάθεια αναχαίτισης της οκνηρίας με την επαρκή συνθήκη της δουλειάς για να ξεχρεώσεις τους λογαριασμούς σου με την αιωνιότητα. Χωρίς ερωτηματικά και λοιπά τιμαλφή, με καμάκια και μικροαντικείμενα, αναμνήσεις οικογενειακών ταξιδιών με θέα καμμένα δάση και όνειρα, χωρίς τις επαρκείς αποδείξεις για έμπνευση αμοιβαίου σεβασμού, μόνο βόλτες υπό την επήρεια της μουσικής σου υπόστασης μέσα από την εμπειρία της κοινωνικής μοναξιάς στην αρχέγονη βασιλεία των μετρίων.
- Όπου βλέπεις δέρμα πας!
Η εντολή ήταν σαφής. Η κοιλιοδουλεία είναι σημάδι παραίτησης, αλλά εμείς συχνάζαμε σε κουτούκια και μπουρδέλα ολκής, παρέα με τους ανόητους και τις πόρνες της μιας μπύρας και σίγουρα αυτό δεν αποκαλείται ζωή, αλλά η νύχτα η δικιά μου είναι παράσημο συγγραφικό και κάτι που δεν μπορεί να καταλάβει κάποιος που δεν έχει ξημερώσει με χαικού και αποδιοπομπαία μαλακία.
- Καπότα στο στόμα δεν μπορείς να βάλεις!
Και πως να βάλεις όταν την φιλάς και σκέφτεσαι την ανοιχτή πληγή στην καρδιά και στο γόνατο από ένα τυχαίο πέσιμο ή έρωτα της βροχής. Περπατούσα στα τυφλά. Ήταν οδός ή ταινία του Χίτσκοκ; Ο συνδυασμός κουτούκι στα Εξάρχεια και μπάλτικα στην απαραίτητη βόλτα ήταν εξωπραγματικός. Ήμασταν νέοι. Ή αλλαγή γεύσης ή αλλαγή πλεύσης. Κανόνας ζωής. Πολύχρωμα φωτάκια μετά από φόνο, τα ρόπαλα περίμεναν στη γωνία και αυτός πηδούσε στο κενό...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου