Σάββατο 31 Ιανουαρίου 2015

Με άλφα strong και τρομπέτα

Η αναζήτηση της μούσας που θα κινητοποιήσει το κοιμισμένο σου ταλέντο είναι δύσκολη υπόθεση, καθώς θα πρέπει να συνδυαστεί με τη σεξουαλική οικονομία, που θα αποφορτίζει τη φύση σου από το βάρος της συσσωρευμένης ενέργειας, που έχει όμως στοιχειωθεί εδώ και αιώνες από τον χριστιανικό καρκίνο, τον φαύλο κύκλο της μονογαμίας και τα μυθεύματα για πρίγκιπες της διπλανής πόρτας. Τα λεφτά δεν είναι το βασικό πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι η ευχαρίστηση που απορρέει από τα αγαθά -που παράλληλα είναι και η μεγαλύτερη απόδειξη της απουσίας θεϊκού σχεδίου- και η κινηματογραφική φαντασίωση του θυελλώδη έρωτα, που εμποδίζει την μάζα να εκφραστεί όσο απάνθρωπα γουστάρει.

Γύρω από ένα ξεχασμένο σημείωμα πρώτης γαμημένης έντασης χτίζεται ένα νόημα δευτέρας και η ουσία χάνεται μέσα στην πληθώρα των λέξεων. Αυτό ήταν και το πρόβλημα όλων των μεγάλων, που ήθελαν να είναι μεγάλοι. Οι πραγματικά μεγάλοι, κατά κανόνα, δεν άφησαν τίποτα πίσω τους ή παράτησαν απλά σημάδια-αποδείξεις της μεγαλοφυίας τους. Έτσι είναι κύριοι, τα υπόλοιπα είναι απλά εμπόριο και μεγαλομανία. Πόσες αλήθειες να χωρέσουν σε 300 σελίδες; Γι' αυτό το διάβασμα είναι επίπονη διαδικασία, γιατί χρειάζεται να ψάξεις και να ξεσκαρτάρεις υλικό μέσα στον βάλτο της πολυλογίας. Αυτή όμως είναι δουλειά του συγγραφέα. Μια αλήθεια αρκεί για να γίνεις διάσημος, δυο για να μείνεις στην αιωνιότητα και πολλές για να πεθάνεις σε μια ψάθα με ένα μπουκάλι κρασί ή σε ένα τρελοκομείο με το βλέμμα στο χαριτωμένο πέπλο της Μάγια.

Άλλο να είσαι καλός ποιητής και άλλο να είσαι ποιητής. Νομίζω ότι μόνο αυτός ο διαχωρισμός μπορεί να γίνει ανάμεσα σε όσους προσπάθησαν με μάταιο κόπο να περιγράψουν την ύπαρξη με στίχους. Ο Σεφέρης για παράδειγμα ήταν καλός ποιητής, ο Καρυωτάκης όμως ήταν ποιητής και νομίζω ότι όσοι κατανοούν τη δίψα για ποιητική μέθη μπορούν να καταλάβουν τι εννοώ. Ακόμα και τα σημεία στίξης και η ίδια η γραφή, που γέννησε την ποίηση, είναι κατασκευάσματα ανθρώπων, με ότι αυτό συνεπάγεται, και αυτό από μόνο του δείχνει τον βαθμό της άγνοιας μας μπροστά στο τίποτα.

Ή κατά τη διάρκεια της μέθης ή το πρωί με το ονειρικό χανγκόβερ. Ο Λι Πο προφανώς ήξερε τι έκανε και αν στην Ευρώπη βασίλευε ο μεσαίωνας, στην Κίνα η ικανότητα στην ποίηση ήταν αξιολογικό κριτήριο. Το μπουκοφσκικό ''γλίστρα'' και το θαρραλέο ''πάμε άλλη μια'' του Φρειδερίκου μπορεί και να είναι γροθιές στο μαχαίρι ή απλά μια ελεύθερη μετάφραση κάτω από το φως της νεοελληνικής σαπίλας, ενώ υπάρχει πάντα και η περίπτωση να γράφτηκαν πάνω στο μεθύσι της ζωής ή στο αποκορύφωμα της τεχνικής της μοναξιάς.

Η αγάπη είναι μια φαντασίωση που δεν ορίζεται από μια ελεύθερη μπύρα. Η λογική των εφημερίδων είναι να γράφουν αυτό που θες να διαβάσεις και αυτό φανερώνει μια αέναη αλήθεια, που κάποιοι την εκμεταλλεύτηκαν για να βγάλουν λεφτά και να ελέγξουν αυτούς που δεν αξίζει καν να φτύσεις. Η πραγματικότητα δεν υπάρχει, υπάρχει μόνο αυτό που θες ή μπορείς να δεις. Όπως τότε που καθόμουν μεθυσμένος με έναν φίλο στα σκαλάκια μιας πολυκατοικίας και μια θολή κοπέλα μας αποκάλεσε καλά παιδιά. Στα σκαλιά είμαστε καλά παιδιά με άλφα strong και τρομπέτα. Μετά από δυο ώρες κοιμόμουν με τα ρούχα και ο ήλιος αποχαιρετούσε άλλη μια νύχτα.

Τρίτη 20 Ιανουαρίου 2015

Τα ρουμπαγιάτ της νιότης

Πέντε παράγραφοι ελευθερίας για να εκτονωθεί η ένταση της εβδομάδας. Ανασκόπηση του χρόνου που έφυγε ή θα ξανάρθει με μια κλεφτή ματιά σε σημειώσεις και συναισθήματα, δυστυχώς όμως δεν έχει έρθει ακόμα η εποχή της μούσας και αυτό το πληρώνεις με μια αφλογιστία γραπτών και ονείρων, που σου στοιχίζει τη σωστή διαχείριση του μομέντουμ που με κόπο έχτισες.

Απ' τα ρουμπαγιάτ του Ομάρ μέχρι τον Λι Πο και από τον Μπουκόφσκι μέχρι τους προσωκρατικούς του Διονύσου, το κρασί έχει εξυμνηθεί όσο λίγα πράγματα σε αυτό τον κόσμο. Μια ιδιότυπη μέρα της μαρμότας και το γέλιο του υπάρχει στην περιπατητική φαντασίωση μου προς τέρψη της γοητείας της οικειότητας, στην οποία ποντάρουν όλοι οι μέτριοι κυνηγοί της μεγάλης εικόνας. Ακάποτο με φοιτήτρια νομικής και έρπης στα πεζοδρόμια της πλατείας Καρύτση.

Η τακτική του πρίγκιπα μπορεί να έχει πέραση στις παρακμιακές που έχουν εγκλωβιστεί στις μικροαστικές τους αυταπάτες· ας σκουπίσουμε καλά τους κώλους μας και ας συζητήσουμε για τη σεξουαλική απελευθέρωση και την αρχαία σοφία της Αθηνάς. Τζάμπα μπύρες και ολοκληρωμένος αυνανισμός δίπλα στην παρθένα ανάσα της απογαλακτισμένης μήτρας. Black mama σε μπιτ παρακμή, νεανική ορμή που ποτίζεται με street μουσική. Αυτοδιαχειριζόμενη μέθη με δανεικά λεφτά και όνειρα, βουτιά από ψηλά σε κεντρώα λασπόνερα. Βιολί και πρέζα.

- Είσαι πολύ βίαιος στο σεξ, μου είπε με τα γαλάζια ματάκια της καρφωμένα στη ταλαιπωρία που κληρονόμησε από τους εργατικούς προγόνους της.

- Είχα έναν φίλο κάποτε που ήθελε να γίνει αλοιφή. Πήγε στον μπάρμαν και του ζήτησε -σχεδόν τον παρακάλεσε- να του φτιάξει μια μπόμπα. Αυτός πραγματοποίησε την επιθυμία του. Ήταν στο νοσοκομείο μέχρι τις οκτώ το πρωί. Την άλλη μέρα πέρασε από το μαγαζί και του έδωσε το χέρι, γιατί έκανε καλά τη δουλεία του. Ήταν καλοκαίρι και εγώ έπινα μπύρες στα παγκάκια ενός λιμανιού. Η ζωή κυλούσε με ιστορίες και το άρωμα μιας υποφερτής ονειροπόλησης.

Σάββατο 10 Ιανουαρίου 2015

Ρίτα Χέιγουορθ και μπύρες στο Τηνιακό

Ρίτα Χέιγουορθ και μπύρες στο Τηνιακό, πολιτικές συζητήσεις με απολιτίκ παρουσιαστικό και αυτό το γέλιο του ηλίθιου που δόξασε τον Αρθούρο και τόσους άλλους. Μια μόνιμη δόση τρέλας που ποτέ δεν είναι αρκετή, αφού η μέθη είναι μια ιδιότητα που δεν αρμόζει στους υμνητές της πλέμπας και αυτό το σιχαμένο μείγμα της παρακμής, που αντλεί την αδυναμία του από τον φθονερό συνδυασμό της μικροαστής πραγματικότητας, με μικρά διαλείμματα επαρχιώτικης οπτικής του έρωτα.

Η σεξουαλική μας υπόσταση δεν διαμορφώθηκε από τα ακροδάχτυλα του Βίλχελμ Ράιχ, ίσως ανδρωθήκαμε μέσα στη λάσπη και τα χριστιανικά κατάλοιπα, δέσμιοι της οικογένειας και της Ελλάδας των δημοσκοπήσεων και της ανίατης ελαφρότητας. Μια σταγόνα ούζο και λίγη ημίγυμνη σάρκα για να ξεπλύνουμε την ενοχική μας απόλαυση απέναντι στο πεπερασμένο της αστρικής ονειροπόλησης και της ποίησης του φεγγαριού.

Η καλλιτεχνική περιπλάνηση χρειάζεται μέθη, θυμό που να πηγάζει από τη βασιλεία της μετριότητας ή μια μούσα που θαμπώνει τους περαστικούς με το καλλίγραμμο βλέμμα της. Μια προσομοίωση της δυστυχίας ή μια ευτυχία που ανασαίνει με κάθε νέο απόσταγμα αγάπης που θα βρεις μεθυσμένος ένα βράδυ με βροχή δίπλα στο πολυτεχνείο ή ένα καλοκαιρινό ξημέρωμα μετά από πρόωρο ξεφτίλισμα από μια Πολωνίδα πόρνη και μετά καμάκι με έναν μπάτσο σε δεκαοχτάχρονα, που θαυμάζουν τη σελήνη με υποψία μπύρας και μια γνήσια ομορφιά που αναγκάζει μέχρι και τον Δια να μεταμορφωθεί σε ταύρο και να γαμήσει για άλλη μια φορά την ανάπηρη Ευρώπη.

Ανατρέχω σε παλάτια και μνήμες και ανασύρω ιστορίες που δεν αρμόζουν στο πνευματικό βεληνεκές ενός Θερβάντες, αλλά εγώ δεν είμαι Δον Κιχώτης και δεν πίνω το κρασί μου σε ένα παγκάκι με κρύο και αγιάζι, αλλά σε μια γαμημένη αποθήκη που πουλάει δυο ευρώ την μπύρα και την κατασκευή μιας εναλλακτικής διασκέδασης, που είναι ικανή για να ψυχαγωγήσει μόνο ανήλικα περιστατικά στατικού φασώματος. Σεσημασμένοι βάνδαλοι και το να είσαι σε καλύτερη θέση μόνο από τους νεκρούς σίγουρα δεν είναι παρηγοριά.

Η παρακμή έχει ωραιοποιηθεί για να δικαιωθεί η χαμένη γενιά του 60 και εμείς να γυρνάμε στα μπουρδέλα για να σκίσουμε φτηνό κώλο και μετά να ξαπλώσουμε στο κρεβάτι των ετοιμοθάνατων γονιών μας για να ονειρευτούμε την αγάπη με μια αμερικάνικη δικαίωση της μονογαμίας ως αξίωμα ηλιθιότητας. Γιατί να φαντάζομαι ότι γράφω σαν τον Εμπειρίκο, ενώ τα μάτια της είναι καρφωμένα σε μια ασφαλή αγκαλιά και εγώ παλεύω χωρίς πτυχία και με μια φαντασιακή αυτομόρφωση που σκοτώνει νυχτερίδες και το γνήσιο της υπογραφής ενός καριόλη χαρτογιακά που σπούδασε στο Λονδίνο και θα πεθάνει σε ένα κωλοχώρι της Θεσσαλίας, γιατί του έλειψε η θέα στο τίποτα και η αυνανιστική μετριοπάθεια της κοιλιόδουλης μάνας του.

Πέμπτη 1 Ιανουαρίου 2015

Κάτι θα κάνω σημαίνει κάτι θα γίνω

Κάτι θα κάνω σημαίνει κάτι θα γίνω. Με είχε αγκαλιά και εγώ κοιμόμουν. Ή μήπως ήταν πρωί και εγώ μεθυσμένος με έναν φίλο γυρνούσαμε στο σπίτι με χώμα στα μαλλιά; Όπως και να χει το μόνο που ισχύει είναι ο ιδανικός συνδυασμός. Αυτό φαντασιώνομαι ότι το έμαθα από τον τζόγο. Ο ιδανικός συνδυασμός των σωστών επιλογών. Αν έχεις πολλά λεφτά αρκεί μόνο μια σωστή επιλογή, άμα όμως είσαι ένας οκνηρός μπατίρης, μάλλον θες και λίγη τύχη.

Μεθυσμένοι στα παγκάκια του Θησείου να σπάμε μπουκάλια φτηνής μπύρας και να συζητάμε για κάτι που δεν θα θυμάται κανείς. Δυστυχώς δεν μπορεί να στηθεί ένα άξιο μπουκοφσκικό σκηνικό. Από νύχτα σε νύχτα  και η απαξίωση μιας εξαίσιας φωνής για το ποιητικό μου ταμπεραμέντο θα γίνει -όπως πάντα- λέξεις και κρασί. Είχε ωραία μαλλιά και ωραία χείλη. Η τρύπα της ξυρισμένη.

Καπνίζω σημαίνει ελέγχω τη φωτιά. Ελέγχω τη φωτιά σημαίνει ελέγχω το πνεύμα. Η ψευδαίσθηση του ελέγχου της φωτιάς καταπραύνει τη συνεχή ανάγκη για φόβο. Είναι δύσκολο να καταλήξεις, μόνο να εκφραστείς. Κατανοώ σημαίνει κοιτάζω το φεγγάρι μελαγχολικά. Δεν θέλω να κατανοήσω, θέλω να πολεμήσω. Φιλόσοφος είναι ένας μέτριος πολεμιστής.

- Αρσενικό ή θηλυκό;

- Μην μου ζαλίζεις την Παναγία.

Κάποτε είχα γνωρίσει μια γκόμενα. Δεν μπορώ να την περιγράψω από ανικανότητα ή από ζάλη. Απένταρος και ''ποιητής'', όμορφη από την επαρχία. Κακός συνδυασμός. Θέλει και λίγη τύχη. Ένα φθινόπωρο στην Ουαλία έκλεβα αρωματισμένες κιλότες και έπινα με θέα τα ντουβάρια και τον Ατλαντικό. Σας αγαπάω κοριτσάκια μου και ας μην σας ξαναδώ ποτέ. Μεθυσμένος και περιπλανώμενος, μόνος και χαμογελαστός. Ένας στους χίλιους σημαίνει να είσαι αισιόδοξος.