Τσουάνγκ Τσου και Χαγκακούρε

''Αν το αναζητήσεις με το βλέμμα, δεν θα το δεις,
αν το αφουγκραστείς, δεν θα το ακούσεις,
αν απλώσεις το χέρι σου προς αυτό, δεν θα το πιάσεις.''

Λάο Τσε



Τα λεφτά βρίσκονται στον γαλαξία δίπλα. Τα ίδια αρώματα στα ίδια μαγαζιά. Η όραση είναι η μόνη αίσθηση που ευνοεί κατά συρροή τη ψευδαίσθηση. Την Μάγια που δεν ξορκίζεται με προσευχές. Κάποιοι διέσχισαν τον Ειρηνικό με μια σχεδία, αλλά το κατόρθωμα τους δεν ξεπερνά την καθημερινή μου μπύρα. ''Νικητής'' είναι μόνο όποιος νικάει την ανία, μα αυτό το Μπωντλαιρικό τέρας δεν τιθασεύεται με λόγια.

Από τον καφενέ βλέπω τα Τουρκοβούνια, σε δύο ώρες θα είμαι γυμνός μέσα στο αμάξι. Μια πόρτα στην καντίνα, σεξ, ζέστη και κάθαρση. Μουνόσκυλα πιείτε. Η μονογαμία είναι αποτοξίνωση. Ποιος θέλει να κυλιστεί στον αμοραλιστικό μου βούρκο; Η Μαρίνα ήταν ψηλή και είχε ταξιδέψει στην Σερβία και στην Αίγυπτο. Τσουάνγκ Τσου και Χαγκακούρε. Η πισίνα και η μεταμόρφωση σε ψάρι με παρακίνησαν να σηκωθώ απ' το κρεβάτι. Ο στρατός ήταν Τιτάνας.

Χαίρομαι για κάθε έναν που πεθαίνει, γιατί είναι ένα εμπόδιο λιγότερο στον δρόμο μου. Θέλω να βλέπω με τα μάτια των άλλων. Το πρωτογενές συναίσθημα είναι δύσκολο να επεξεργαστεί, πόσο μάλλον να επεκταθεί. Πρωτογενής γραφή και σκέψη, πρωτογενής μεθύσι και ζωή. Αυτός είναι ο δρόμος, αλλά εδώ ταιριάζει και η προσομοίωση της δυστυχίας, καθώς το αρχαίο δράμα έχει πεθάνει εδώ και αιώνες και το μόνο που κάνουμε, είναι να αυνανιζόμαστε πάνω στο κουφάρι της αυθεντίας. Δεν θα έπρεπε να τελειώσει έτσι και όμως τελειώνει.

Spring Breakers (2012)

Ο Χάρμονι Κορίν, μαζί με τον Λάρι Κλάρκ, είναι το ντουέτο των Αμερικανών σκηνοθετών που διέγνωσαν και μετέφεραν στην μεγάλη οθόνη την νοσταλγική ομορφιά της χαμένης εφηβείας. Τα καλά χρόνια των πρώτων ενήλικων βημάτων σε αυτόν τον γαμημένο πλανήτη. Τα ναρκωτικά, το αλκοόλ και οι κρεπάλες με μια υπέρμετρη δόση παρακμής κυριαρχούν στις ταινίες τους. Το παιδί παραμένει ακόμα ζωντανό μέσα μας σε συνδυασμό με το ζενίθ του κάλλους που φτάνει νομοτελειακά κάθε άνθρωπος την κρίσιμη δεκαετία της ζωής του. Δεν υπάρχει μέλλον, τα παιχνίδια πλέον έχουν ξεκάθαρη ερωτική χροιά, πρέπει να μάθεις να χορεύεις πρώτα.

Ο Χάρμονι Κορίν έχει πατήσει ξεκάθαρα στο σκηνοθετικό μοτίβο του Τέρενς Μάλικ και το έχει μεταφέρει στις δικές του φιλμικές εμμονές. Ο Τζέιμς Φράνκο στον ρόλο του ράπερ-γκάνγκστερ ξανανιώνει ερμηνευτικά και δημιουργεί έναν χαρακτήρα που μετουσιώνει τις φαντασιώσεις του Κορίν με αξιέπαινη επιτυχία.

Το βίντεο στην αρχή του κειμένου είναι και ο λόγος της δημιουργίας του, καθώς μου έχει γαμήσει το μυαλό από την ώρα που το είδα. Ο Φράνκο παίζει πιάνο στην πισίνα του με φόντο το ηλιοβασίλεμα και τις τρεις κοπέλες με τις ροζ κουκούλες και τα καλάσνικοφ να αντιπροσωπεύουν μια Αγία Τριάδα ματαιότητας. Η πρώην βασίλισσα της ποπ κουλτούρας, Μπρίτνεϊ Σπίαρς, και τα πιστολίδια του δεύτερου μέρους κλείνουν ερεθιστικά το μάτι στη σύγχρονη δυτική παρακμάζουσα κοινωνία. Ο Κορίν καταφέρνει να συνδυάσει το προσωπικό του σκηνοθετικό ύφος με τις αναφορές του και το μήνυμα του είναι ξεκάθαρο. Το όνειρο των διακοπών, η άνοιξη της ζωής που είναι τα ανέμελα νιάτα. Δεν πρέπει να μείνουν απωθημένα, δεν πρέπει να παραιτηθείς ακόμα, μια εξιδανίκευση που δεν έχει μέλλον, σχέδια, στόχους και ελπίδες. Όποιος δεν το έζησε στην ώρα του το μετανιώνει και όποιος το έζησε το αναπολεί.

Για την ιεραρχία και ένα ποίημα του Μεβλανά

Το αλκοόλ σε συνδυασμό με το Εκείνο δημιουργούν τις προϋποθέσεις για ένα ευχάριστο βράδυ. Αν υποθέσουμε ότι η λογική είναι απλά μια κοινωνική σύμβαση και το υπερεγώ τα απόνερα της, τότε η μάσκα είναι το απαραίτητο εργαλείο, συνειδητά, κάθε ανθρώπου για λόγους ασφαλείας από το σύγχρονο κυνήγι μαγισσών των μετρίων και ασυνείδητα χρησιμοποιείται από την πλέμπα και τους άριστους της για την ομαλή αναρρίχηση στον κοινωνικό ορυμαγδό.

Η παρακμή έγκειται στην υποκρισία μιας ζωής προορισμένης να εξυπηρετεί τις ανάγκες του Εγώ κατά κανόνα και της εκμετάλλευσης του πηγαίου ενστίκτου με την υγιής πρόφαση της μέθης σε νύχτες και ώρες, που έχουν συμφωνηθεί για την απαραίτητη εκτόνωση των αρχέγονων επιθυμιών, με την απαραίτητη καπιταλιστική νότα σε κουτούκια και μεγαλοαστικά κέντρα ψυχαγωγίας και σαπίλας. Η ιεραρχία είναι το νούμερο ένα επίτευγμα και η βάση του δυτικού πολιτισμού.

Ο ποιητής αν και έχει απορρίψει τον ιεραρχικό κόσμο και έχει αποδομήσει την απαραίτητη συνθήκη συμβίωσης, που ονομάζουμε πραγματικότητα, με την έκδοση των ποιημάτων του αναζητά μια θέση στο κοινωνικό σύνολο και αυτόματα αναιρεί με τις πράξεις του, την ίδια την ύπαρξη του που με κόπο έπλασε. Αν και ο σκοπός του είναι τυπικά ευγενής, καθώς προσπαθεί να ποιήσει τον κόσμο, που μόνο αυτός έχει την ικανότητα να δει, για τους αδαής συμπολίτες και αδέρφια του, παρόλα αυτά καταργεί τα ίδια του τα πιστεύω δηλώνοντας σε όλους το κατόρθωμα του και περιμένοντας στωικά για τις δάφνες της απροσδόκητης αυτής επιτυχίας, έστω και μετά θάνατον.

Η δουλειά είναι το μεγάλο αγκάθι στα σχέδια του ποιητή και μην ξεχνάμε ότι από τον Έλιοτ μέχρι τον Καββαδία, το σύνολο σχεδόν των ποιητών που δεν είχε μια περιουσία επαρκή για την επιβίωση τους, αναγκαζόταν να εργάζεται σε δουλειές που μπορεί να αποτελούσαν εφαλτήριο δημιουργίας, αλλά παράλληλα ήταν και μια κόλαση άνευ προηγουμένου για ανθρώπους που είναι ικανοί να νιώσουν τη φωτιά σε όλες της, τις εκφάνσεις. Η γυναίκα από την άλλη αποτελεί μούσα και λατρεία, όπως και ο έρωτας που την ακολουθεί, μόνο όμως σε περιπτώσεις έστω και περιορισμένης εγνωσμένης αξίας. Μην ξεχνάμε ότι ο Πεσσόα πέθανε άσημος και ο Μπουκόφσκι αναγνωρίστηκε στα εξήντα, για να παρηγορήσει αργότερα τους αιώνια άγνωστους.

Ας κλείσω με ένα γαμημένο ποίημα.


Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Γι' αυτή καμμία δεν υπάρχει
ακαδημαϊκή απόδειξη στον κόσμο.
Γιατί είναι κρυμμένη, κρυμμένη, κρυμμένη.

Μεβλανά Τζελαλουντίν Ρουμί