Τα γενέθλια ενός φίλου

Το Σάββατο είχε γενέθλια ένας φίλος.Οπότε,μας προσκάλεσε στο σπίτι του για το δεύτερο συνεχόμενο απενοχοποιημένο μεθύσι της εβδομάδας.Βέβαια είναι λίγο ηλίθιο να γιορτάζεις την μείωση της απόστασης από τον θάνατο.Αλλά τουλάχιστον είναι μια καλή ευκαιρία για να πιεις.

Μαζευόμαστε λοιπόν στο σπίτι του.Ένα μάτσο ρεμάλια,ένα συνονθύλευμα από άχρηστους μεθύστακες που το μόνο μέλλον που έχουν είναι σε κλινικές αποτοξίνωσης και ψυχιατρεία.Παντού έβλεπες ποτά και μάτια που γυάλιζαν.Ήμασταν στημένοι στην αφετηρία και περιμέναμε κάποιος να δώσει το έναυσμα για την εκκίνηση.Δόθηκε με ένα σφηνάκι χαμένων ονείρων και κίτρινης τεκίλας.

Η βραδιά είχε κυλήσει φυσιολογικά και σε δυο ώρες ήμασταν όλοι λιώμα.Τραγούδια,αγκαλιές,χορός και γέλια.Και από πίσω να παίζει η μελωδία της κόλασης.Της κόλασης του μυαλού.

Αφού ήπιαμε ότι πόσιμο υπήρχε μέσα στο σπίτι,ξεχυθήκαμε στους δρόμους για να ασχοληθούμε με το αγαπημένο μας άθλημα.Το κυνήγι μαγισσών.

Είχαμε ένα ελάττωμα σαν παρέα,ότι κάναμε είχε σαν κατάληξη τις γκόμενες.Δεν μας ενδιέφερε τίποτα άλλο.Μεθύσια και γκόμενες.Βέβαια τώρα που το ξανασκέφτομαι δεν ήταν και τόσο κακό αυτό.

Τελικά δεν έγινε τίποτα αξιομνημόνευτο σε αυτή την βραδιά.

Όπως και σε αυτή την ζωή.

Υπομονή για τα επόμενα γενέθλια.

Απόκριες και η αιώνια μάσκα

Παρασκευή βράδυ σε ουζάδικο στο κέντρο της Αθήνας.Με λίγους φίλους και τις φίλες της γκόμενας ενός εξ αυτών.Είχα κάνει γερό ζέσταμα απ'το σπίτι και είχα πάει ήδη μεθυσμένος.Το μαγαζί ήταν γεμάτο και όλοι διασκέδαζαν απενοχοποιημένα μιας και το επέβαλε το εορταστικό κλίμα.Η κοινωνία είχε δώσει την συγκατάθεση της και οι άγραφοι νόμοι της διασκέδασης τέθηκαν σε ισχύ.Όλοι μπορούσαν να γίνουν χάλια και να κάνουν ότι μαλακία θέλανε χωρίς να υπάρξει οποιαδήποτε σοβαρή αποδοκιμασία.

Με το που κάθομαι αρχίζω να πίνω λίγο πετρέλαιο που το πλάσαραν σαν ούζο πρώτης διαλογής.Είχα το κλασσικό ύφος ανθρώπου που πίνει για να ξεχάσει τον πόνο του και όχι επειδή είναι χαρούμενος,αλλά τουλάχιστον σε αυτόν τον τομέα δεν διέφερα από τους άλλους θαμώνες του μαγαζιού.

Η γκόμενα του φίλου μου είχε το βλέμμα του λύκου στα μάτια της.Θα τον χώριζε σύντομα,μετά από δύο χρόνια σχέσης,ήμουν βέβαιος.Γι'αυτό που δεν ήμουν βέβαιος ήταν ο λόγος.Αλλά δεν με ένοιαζε και πολύ.Θα το ξεπεράσει όπως όλοι οι άλλοι.

Οι φίλες της αδιάφορες μέχρι θανάτου.Και απρόσωπες εν μέσω μασκαράδων.Ενδιαφέρων συνδυασμός.Το μόνο ενδιαφέρων στοιχείο που είχαν πάνω τους.

-Γιατί είσαι συνέχεια μεθυσμένος,με ρώτησε η παρθένα της παρέας.

-Δεν μπορείς να καταλάβεις.Και δεν μπορείς να καταλάβεις,γιατί δεν θες να καταλάβεις.Και δεν θες να καταλάβεις,γιατί δεν θες να πιεις Και δεν ξέρεις να πιεις.Και δεν μπορείς να πιεις.Δεν είναι θέμα μυαλού.Δεν είναι θέμα ηλικίας.Είναι θέμα ζωής και αντίληψης της ζωής.

Με κοίταξε λίγο εντυπωσιασμένη.Πόσο εύκολα εντυπωσιάζονται οι νεκροί.

Όταν και οι υπόλοιποι έφτασαν σε ένα αξιόλογο επίπεδο μέθης,φύγαμε από το μαγαζί.Αποφασίσαμε να πάμε σε ένα αποκριάτικο πάρτι,αν και δεν υπήρχε η δυνατότητα επιλογής έτσι και αλλιώς.

Παντού έβλεπες τρέλα,γέλια και χαρά.Η καλύτερη στολή των αποκριών.

Και μια μάσκα που δεν βγαίνει ποτέ από το πρόσωπο.

Μέχρι να πεθάνεις.Και τυπικά.