Ήμουν καλεσμένος στο πάρτυ ενός φίλου.Δηλαδή δεν ήμασταν ακριβώς φίλοι,αλλά η απουσία οποιασδήποτε ουσιαστικής επαφής με τους περισσότερους ανθρώπους που ήξερα είχε ανυψώσει αυτή την ημιτελή σχέση σε φιλία.
Πήγα εκεί παρέα με δυο φίλους.Πιστοί συνοδοιπόροι στις περισσότερες βραδιές αλκοολικής ματαιότητας.Φτάνουμε πανέτοιμοι με ένα μπουκάλι κρασί στο χέρι ο καθένας.Έχω έναν κανόνα όταν πάω σε τέτοιες συγκεντρώσεις.Κοιτάζω την αναλογία φαγητού-ποτού.Είδα ένα τραπέζι γεμάτο εκλεκτά εδέσματα σε περίοπτη θέση.Το τραπέζι με τα ποτά και τις μπύρες βρισκόταν σε μια γωνία...Η νύχτα θα μεταμορφωνόταν σε άγριο ποτάμι και όλο το αλκοόλ θα κύλαγε προς μια πλευρά.Την δικιά μου.
Άντρες χωρίς καμιά πραγματική διάθεση να πιουν περιφέρονταν από το εσωτερικό του σπιτιού στο μπαλκόνι.Οι συζητήσεις πιο βαρετές και από μπογιά που στεγνώνει σε τοίχο.Οι λιγοστές γυναίκες σχεδόν ανύπαρκτες μέσα στον βούρκο της κομφορμιστικής τους μετριότητας.Ποιος λογικός άνθρωπος δεν θα αφηνόταν στην γλυκιά αγκαλιά της κραιπάλης σε ένα τέτοιο πάρτυ; Ποιος ο λόγος να μείνει κανείς νηφάλιος; Κάτι τέτοιες βραδιές επιβάλλεται να μεθύσεις.Πρέπει να μεθύσεις.Μπορείς να μεθύσεις.Αξίζει να μεθύσεις.Αξίζει να τους στείλεις όλους στο διάολο και να μεθύσεις.
Και όπως καταλάβατε όλοι μέθυσα.Μια αχτίδα φωτός έλαμψε ξαφνικά μέσα στην μικροαστή μαυρίλα της επονομαζόμενης διασκέδασης.Ένας μικρός ήλιος καρφώθηκε στο ταβάνι και προσπαθούσε να βρει ένα λόγο για να συνεχίσει να υπάρχει.Είναι όλοι τους απαράδεκτοι.Μου θυμίζουν κάτι μικρά παιδάκια που μιμούνται τις συμπεριφορές των <<μεγάλων>>.Ωρίμασαν και συμπεριφέρονται σύμφωνα με κάποιους άγραφους κανόνες κοινωνικής συναναστροφής και ακολουθούν πιστά την ιεροτελεστία του πνευματικού θανάτου.Κάποιοι από αυτούς ίσως να μιλάνε και για κάποια μορφή τέχνης.Τι ξέρουν αυτοί από τέχνη; Το μοναδικό αριστούργημα της ζωής τους θα είναι τα λουλούδια που θα σκεπάζουν απαλά τον τάφο ενός ανθρώπου που δεν έζησε ποτέ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου