Σάββατο 19 Οκτωβρίου 2013

Η γυναίκα που είχε ονομάσει τον γάτο της Κάφκα

Είχε πατήσει τα τριάντα εδώ και κάτι χρόνια. Με καλή δουλειά,λεφτά,μεγάλο σπίτι στα βόρεια προάστια. Πολυταξιδεμένη,ψαγμένη σε μουσική και λογοτεχνία και με μια μεγάλη γκάμα φίλων και γνωστών.Παρ'όλα αυτά δεν είχε εκπληρώσει τον βιολογικό και κοινωνικό σκοπό που έχει επιβάλει εδώ και αιώνες η ανθρωπότητα στην μέση γυναίκα.Δεν είχε παντρευτεί,ούτε είχε αποκτήσει παιδιά. Γι'αυτό είχε και την αίσθηση του ανολοκλήρωτου στο βλέμμα της.Έκανε όμως πολύ καλό κρεβάτι και είχε μπόλικο αλκοόλ στο σπίτι της οπότε δεν είχα κάποιο ουσιαστικό πρόβλημα.

Ένα βράδυ που καθόμασταν ξαπλωμένοι,καπνίζοντας και βλέποντας τηλεόραση,ήρθε προς το μέρος μας ο γάτος της.Επειδή είχαμε πάνω από δέκα λεπτά να ανταλλάξουμε κουβέντα την ρώτησα ποιο είναι το όνομα του.Δεν με ενδιέφερε καθόλου και ήμουν ήδη έτοιμος να το διαγράψω αυτόματα απ' την μνήμη μου.

-Τον έχω βγάλει Κάφκα,ήταν η απάντηση της.

Δεν είπα τίποτα.

-Ξέρεις ποιος είναι ο Κάφκα έτσι;

-Κάτι έχω ακούσει,της απάντησα.

-Είναι ο αγαπημένος μου συγγραφέας.

Κοίταξα απέναντι που βρισκόταν η βιβλιοθήκη της.Είχε τα βιβλία ταξινομημένα ανάλογα με τον συγγραφέα.Είχε μόνο δυο βιβλία του.Τα πιο γνωστά,τον Πύργο και την Δίκη.Άρχισα να προβληματίζομαι.Τι στο διάολο σημαίνουν όλα αυτά; Επειδή έχει διαβάσει δυο βιβλία του Κάφκα έχει αρχίζει να χτίζει μια φαντασίωση ότι ζει σε κάποιου είδους καφκικό λαβύρινθο; Έχει την ικανότητα να συνειδητοποιήσει,έστω και στο ελάχιστο,το απύθμενο βάθος της πολυεπίπεδης σκέψης του; Και δίνοντας το όνομα του συγγραφέα σε ένα ζώο πιστεύει ότι του αποδίδει κάποιο φόρο τιμής; Μέχρι εκεί μπορεί να φτάσει η επιδειξιομανία της γνώσης ενός ημιμαθούς ανθρώπου;

Και τότε με χτύπησε σαν κλωτσιά στα αρχίδια.Είχα πιει τόσες μπύρες που έπρεπε να περάσει λίγη ώρα μέχρι να λειτουργήσει η μνήμη μου σε φυσιολογικά επίπεδα.Και εγώ μέχρι πριν λίγο καιρό είχα αποφασίσει ότι άμα πάρω σκύλο θα τον ονομάσω Μπουκόφσκι.Μήπως τελικά ζούμε σε έναν κόσμο όπου απαρτίζεται από συνθέσεις παρανοϊκών φαντασιώσεων; Επειδή πίνω μπύρες που και που και έχω και μια ενδιαφέρουσα ερωτική ζωή πιστεύω ότι μπορώ να νιώσω την απελπισία και την απόγνωση,που γέννησαν η φτώχεια και η περιθωριοποίηση,του μεγάλου αυτού συγγραφέα και ποιητή.Είναι τόσο υποανάπτυκτη η κοινωνία μας που αποτελείται από χαμηλής ποιότητας αντίγραφα κάποιων ελάχιστων μεγάλων καλλιτεχνών;

Αλλά είναι ένα ακόμα μάταιο αλκοολικό βράδυ και δεν έχω δυνάμεις για μια πιο σύνθετη ανάλυση.Πήρα όμως μια σημαντική απόφαση.Άμα πάρω σκύλο δεν θα τον ονομάσω Μπουκόφσκι.

Και τώρα που το ξανασκέφτομαι δεν θα πάρω καν σκύλο.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου