Ποιος τη γαμά την αυτοπεποίθηση; Λένε ότι το ψέμα δεν είναι ωραίος τρόπος για να ξεκινήσει μια σχέση, οπότε η δική μας πρέπει να είχε πάει κατά διαόλου από το πρώτο λεπτό.
Δεν είμαι ψεύτης απλά δεν δίνω μεγάλη σημασία στην αλήθεια. Από τη στιγμή που η αλήθεια βασίζεται σε μια αμφιβόλου ποιότητας κρίση και σε θολές αναμνήσεις στα βάθη ενός ταραγμένου μυαλού δεν έχει και ιδιαίτερη αξία. Συμφωνώ με τον Βιγιόν που έγραψε ότι το ίδιο του μοιάζουν και οι αλήθειες και οι ψευτιές. Ήταν μεγάλος ποιητής και μακάρι να είχε αναλόγου επιπέδου ικανότητες και στις κλοπές(τον είχαν βάλει φυλακή και όταν αποφυλακίστηκε τα ίχνη του χάθηκαν στην αιωνιότητα).
Είχα κερδίσει κάτι προσκλήσεις για μια γαλλική κωμωδία σε ένα σινεμά στο κέντρο της Αθήνας και ήταν καλή ευκαιρία για να βγω με την κοπέλα που μου άρεσε. Το κακό με τα σινεμά είναι ότι δεν μπορείς να πιεις και κατά τη γνώμη μου δεν υπάρχει καλύτερο μέρος για να πιεις μια μπύρα από το ναό της έβδομης τέχνης(το κλισέ το έβαλα για την περίπτωση που με διαβάζει κάποιος αρθρογράφος εφημερίδας).
Η ταινία παραδόξως ήταν πολύ καλή και είχε έξυπνο χιούμορ, αλλά πίσω από τα γέλια μου κρυβόταν μια αμφιβολία. Πότε να τη φιλήσω; Με γουστάρει; Θα βαράω το κεφάλι μου στο τοίχο όταν πάω σπίτι; Διάολε, είναι τόσο όμορφη. Τι στον πούτσο κάνουν σε τέτοιες περιπτώσεις.
Όταν γνωριστήκαμε ήμουν τέρμα μεθυσμένος, αν και πρέπει να διασκέδασε και να με πέρασε για πολύ ευχάριστο τύπο. Τη δεύτερη φορά δεν ήμουν μεθυσμένος και μάλλον αυτό ήταν το πρόβλημα. Η ηττοπάθεια με είχε συνεπάρει και μπορώ να πω ότι μέσα στην παράνοια μου το έβρισκα πολύ διασκεδαστικό να φάω άκυρο στο τέλος της βραδιάς.
-Θες να πάμε σπίτι ή να κάνουμε καμιά βόλτα;
-Πάμε σπίτι.
Μια χαρά τα κατάφερα και απόψε. Το βλέμμα της έδειχνε ότι της αρέσω, αλλά η αμηχανία μου έδειχνε ότι θα τα γαμήσω όλα στο τέλος. Τι άλλο πια να πεις με μια κοπέλα που έχετε βγει ήδη τρεις φορές μαζί. Η απάντηση είναι ότι το μόνο που μπορείς να πεις είναι μαλακίες για να περνάει η ώρα. Και πόσες μαλακίες να πω χωρίς να φανώ τελείως μαλάκας;
Μήπως να της πω ότι είμαι ποιητής; Οι γκόμενες γουστάρουν τους ποιητές γιατί πιστεύουν ότι είναι διαφορετικοί. Σκατά, δεν αισθάνομαι διαφορετικός επειδή γράφω ποιήματα, αλλά επειδή είμαι ζωντανός σε μια στοιχειωμένη πόλη και αν δεν μπορεί να το καταλάβει αυτό δεν αξίζει καν την προσπάθεια. Όταν γίνω διάσημος(που δεν πρόκειται να γίνω ποτέ) θα εκμεταλλευτώ τις γυναίκες όπως τους αρμόζει, αλλά προς το παρόν ξέρω ότι η νύχτα θα λήξει με μια μπύρα στο χέρι και με το βλέμμα στο τίποτα που αγαπώ.
Γουστάρω τις ήττες. Αναγεννιέμαι από τις ήττες. Ζω για να νικήσω όντας ο μεγαλύτερος χαμένος της ιστορίας και αν αυτό δεν χρειάζεται πολύ μυαλό, σίγουρα χρειάζεται πολλά αρχίδια.
Δεν είμαι ψεύτης απλά δεν δίνω μεγάλη σημασία στην αλήθεια. Από τη στιγμή που η αλήθεια βασίζεται σε μια αμφιβόλου ποιότητας κρίση και σε θολές αναμνήσεις στα βάθη ενός ταραγμένου μυαλού δεν έχει και ιδιαίτερη αξία. Συμφωνώ με τον Βιγιόν που έγραψε ότι το ίδιο του μοιάζουν και οι αλήθειες και οι ψευτιές. Ήταν μεγάλος ποιητής και μακάρι να είχε αναλόγου επιπέδου ικανότητες και στις κλοπές(τον είχαν βάλει φυλακή και όταν αποφυλακίστηκε τα ίχνη του χάθηκαν στην αιωνιότητα).
Είχα κερδίσει κάτι προσκλήσεις για μια γαλλική κωμωδία σε ένα σινεμά στο κέντρο της Αθήνας και ήταν καλή ευκαιρία για να βγω με την κοπέλα που μου άρεσε. Το κακό με τα σινεμά είναι ότι δεν μπορείς να πιεις και κατά τη γνώμη μου δεν υπάρχει καλύτερο μέρος για να πιεις μια μπύρα από το ναό της έβδομης τέχνης(το κλισέ το έβαλα για την περίπτωση που με διαβάζει κάποιος αρθρογράφος εφημερίδας).
Η ταινία παραδόξως ήταν πολύ καλή και είχε έξυπνο χιούμορ, αλλά πίσω από τα γέλια μου κρυβόταν μια αμφιβολία. Πότε να τη φιλήσω; Με γουστάρει; Θα βαράω το κεφάλι μου στο τοίχο όταν πάω σπίτι; Διάολε, είναι τόσο όμορφη. Τι στον πούτσο κάνουν σε τέτοιες περιπτώσεις.
Όταν γνωριστήκαμε ήμουν τέρμα μεθυσμένος, αν και πρέπει να διασκέδασε και να με πέρασε για πολύ ευχάριστο τύπο. Τη δεύτερη φορά δεν ήμουν μεθυσμένος και μάλλον αυτό ήταν το πρόβλημα. Η ηττοπάθεια με είχε συνεπάρει και μπορώ να πω ότι μέσα στην παράνοια μου το έβρισκα πολύ διασκεδαστικό να φάω άκυρο στο τέλος της βραδιάς.
-Θες να πάμε σπίτι ή να κάνουμε καμιά βόλτα;
-Πάμε σπίτι.
Μια χαρά τα κατάφερα και απόψε. Το βλέμμα της έδειχνε ότι της αρέσω, αλλά η αμηχανία μου έδειχνε ότι θα τα γαμήσω όλα στο τέλος. Τι άλλο πια να πεις με μια κοπέλα που έχετε βγει ήδη τρεις φορές μαζί. Η απάντηση είναι ότι το μόνο που μπορείς να πεις είναι μαλακίες για να περνάει η ώρα. Και πόσες μαλακίες να πω χωρίς να φανώ τελείως μαλάκας;
Μήπως να της πω ότι είμαι ποιητής; Οι γκόμενες γουστάρουν τους ποιητές γιατί πιστεύουν ότι είναι διαφορετικοί. Σκατά, δεν αισθάνομαι διαφορετικός επειδή γράφω ποιήματα, αλλά επειδή είμαι ζωντανός σε μια στοιχειωμένη πόλη και αν δεν μπορεί να το καταλάβει αυτό δεν αξίζει καν την προσπάθεια. Όταν γίνω διάσημος(που δεν πρόκειται να γίνω ποτέ) θα εκμεταλλευτώ τις γυναίκες όπως τους αρμόζει, αλλά προς το παρόν ξέρω ότι η νύχτα θα λήξει με μια μπύρα στο χέρι και με το βλέμμα στο τίποτα που αγαπώ.
Γουστάρω τις ήττες. Αναγεννιέμαι από τις ήττες. Ζω για να νικήσω όντας ο μεγαλύτερος χαμένος της ιστορίας και αν αυτό δεν χρειάζεται πολύ μυαλό, σίγουρα χρειάζεται πολλά αρχίδια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου