Σάββατο 20 Σεπτεμβρίου 2014

Έχει ψυχή αυτός ο πότης

Την αγαπάω. Όχι αυτήν, μόνο το παλιό συναίσθημα. Την αλκοολική αντίληψη περί αγάπης. Μακριά από τα όρνεα. Μακριά από τις γκόμενες και τις γυναίκες των φίλων μου. Με τις νύχτες τις νεανικές, που θυμίζουν τις παλιές, καλές ιστορίες. Μόνο πρώτης εντάσεως κείμενα, να μη  προλαβαίνεις να στρίψεις το επόμενο τσιγάρο. Με το αλκοόλ να ρέει μέσα σου, με την καύλα να συσσωρεύεται στο είναι σου και εσύ να τραβάς μαλακία δίπλα στον καθρέφτη, που έχει αγοραστεί με τα λεφτά των γονιών σου, σκεπτόμενος την μάνα της πρώην γκόμενας σου. Δεν φταις εσύ που έχει τα ίδια χείλη με την κόρη της. Μια πίπα μόνο και μετά για ύπνο και μετά Καβάφη στα στενά και ίσως λίγο Νίτσε για τη τρέλα της στιγμής.

Να πάει να γαμηθεί όλος ο κόσμος. Το μόνο που έχει σημασία είναι το επόμενο κείμενο. Και αν δεν γράψεις τι θα κάνεις; Θα πεθάνεις; Θα ζήσεις; Θα γαμήσεις; Άσε τα συνθήματα για αυτούς που γουστάρουν τα μάτια που κοιτάνε τα καυλιά του διπλανού τραπεζιού. Δεν μιλάμε για λογοτεχνία. Κάποιος έφτιαξε και το συντακτικό και όσο γράφεις τόσο φεύγει και η ένταση. Μην γράφεις άλλο, μόνο γάμα και αν μπορείς βγάλε και κανένα φράγκο. Δεν γνωρίζω άγιους, μόνο πουτάνες που την βγάζουν μονογαμικά με γαμιάδες της δεκάρας, ενώ η ευρωπαϊκή ζώνη αφήνει τη τελευταία της πνοή στα κανάλια της νεοελληνικής υστερίας. Η μετριότητα βασίλευε ανέκαθεν σε αυτό τον τόπο.

Ξαναδιαβάζω το κείμενο και μου αρέσει και δεν παίρνω ναρκωτικά, μόνο κανά ούζο και ναι κάποτε την έβγαζα με δέκα ευρώ και τώρα με εκατό και πραγματικά δεν βλέπω την διαφορά. Πάλι μαλακίζομαι με μανάδες και βρέφη, πάλι η ηδονή είναι μια λέξη, μια κραυγή, λίγο σκοτάδι. Πίνω και σκέφτομαι άλλες ζωές. Μόνο κοιτάω, δεν πράττω, δεν ξέρω τι σημαίνει η λέξη πράξη. Μάλλον κάτι που κάνεις όταν δεν ξέρεις τι σημαίνει χρόνος. Όλα πέρασαν πια. Και εσύ είσαι με άλλον, αλλά δεν με ενδιαφέρει αυτό, μόνο η επόμενη νύχτα. Βάλε λίγο πάγο στο ούζο μου μαλάκα. Έχω πληρώσει το μισό και έχω κεράσει αλήθεια για δέκα ζωές. Αν δεν ήσουν τόσο ηλίθιος δεν θα ήσουν φίλος μου.

Παίξε και αυτό το κομμάτι. Δεν ξέρω ποιος είμαι. Θα πω κάτι αστείο σε λίγο. Ετοίμασε το βάρβαρο γέλιο σου. Οι σοφοί δεν ασχολούνται με Ιθάκες, μόνο με μουνιά και πούτσες, που βολτάρουν ελεύθερα από κώλο σε στόμα και έχω ένα λεκέ στο κεφάλι, που δεν καθαρίζει με λίγους σοφούς αφορισμούς. Πρωτογενής η σκέψη μου και άνομη η λαλιά μου. Φίλα με, αγκάλιασε με, έλα να κοιμηθείς μαζί μου. Αν θες ας γαμηθούμε, άλλωστε είναι νύχτα και η αυτοκτονία δεν είναι πια μια ιστορία για αγρίους. Γνώρισα την υποτίμηση και γούσταρα. Ναι και ας βαριέμαι κάτι γράφω. Μάλλον γ'αυτό δεν είναι καλό, μάλλον γ'αυτό δεν είναι βολικό.

Αποκοιμήθηκα πάνω στην ορμή μου. Το έχω ξαναπεί και τριβελίζει συνέχεια το μυαλό μου. Όλα είναι θέμα εντροπίας. Φοβάμαι πολύ συχνά. Αναιρώ όλα μου τα πιστεύω μπροστά στο ακαθόριστο κοινωνικό άγχος. Ζω ψυχαναγκαστικά, οι σκέψεις δεν είναι λουλούδια να τα δώσεις σε ένδειξη σεβασμού, δεν είναι υπόκλιση, ούτε χειραψία με ένα καινούριο άγνωστο. Δεν μιλάω για περιπτώσεις πείνας, μόνο για λίγη περιθεριοποίηση. Βρες μου ένα λόγο να δυστυχήσω, γιατί δεν βγαίνει η βδομάδα. Ούτε η μέρα μην σου πω. Έχει ψυχή αυτός ο πότης.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου