Τρίτη 11 Μαρτίου 2014

Ήξερε να δίνει συμβουλές ο πούστης

Συνήθιζα να περπατάω και να ακούω τα τραγούδια που της άρεσαν. Περπάταγα ακούγοντας τα τραγούδια που της άρεσαν και φανταζόμουν τη στιγμή που θα τη ξαναέβλεπα. Εγώ θα ήμουν στο ζενίθ και εκείνη σε μια λίμνη αθώας γοητείας.

Με λεφτά, με φήμη ή με τέχνη. Θα είχα κατακτήσει την επιτυχία, θα είχα γνωρίσει την αποθέωση. Θα ήμουν εγώ. Θα είχα φτάσει στο τέλειο εγώ μου, θα ήταν έτοιμη να με αποδεχτεί. Εδώ ταιριάζει ένα ποίημα του Παύλου Αβούρη. Το παραθέτω αυτούσιο.

Η τόση λαχτάρα μου
και το βάσανο
να σε περιμένω
συγκρίνονται μόνο
με την άγρια χαρά που με πιάνει
σα σκέφτομαι
να μην είμαι εδώ
όταν θα έρθεις.

Ίσως και να μην ταιριάζει τελικά. Όλα είναι μια τεράστια αντίφαση. Θα καταλάβει το λάθος της. Πρέπει να το καταλάβει. Θα την αναγκάσω να το καταλάβει. Κάποτε στα χρόνια της ατέλειωτης περιπλάνησης στο τίποτα καθόμουν κάτω από μια κρύα λάμπα παρέα με ένα φίλο σε γνώριμο δρόμο. Νύχτα, πάντα νύχτα, μόνο νύχτα και αλκοόλ και συζήτηση. Έτσι τη βγάζαμε, η νεολαία της πικρής χαράς.

Μόλις μου είχε στείλει ένα μήνυμα και μου έλεγε -μέσες άκρες- να πάρω τον πούλο. Απελπισμένος και χαμένος και χωρίς ίχνος σωστής κρίσης και σκέψης ζητούσα τη συμβουλή του άλλου πικραμένου της παρέας. Αυτός τουλάχιστον είχε χρόνια σχέση, εγώ το μόνο χρόνιο που είχα ήταν η μαλακία που με καταδυνάστευε και η υποτιθέμενη τρέλα μου. Το πρώτο ήταν αδιαπραγμάτευτο, το δεύτερο σωσίβιο.

-Τι να της απαντήσω;

-Πες της να πάει να γαμηθεί, αλλά με ωραίο τρόπο. Ξέρεις εσύ.

-Όχι, δεν ξέρω και ίσως να μην έχεις καταλάβει ακριβώς τι γίνεται, αλλά αυτή μου είπε να πάω να γαμηθώ με ωραίο τρόπο.

-Σωστά, οπότε εσύ πρέπει να της δείξεις ότι δεν σε ενδιαφέρει καθόλου. 

-Και μετά;

-Μετά τέλος.

Ήξερε να δίνει συμβουλές ο πούστης. Και τώρα περπατάω και ακούω τα τραγούδια που της άρεσαν και ο φίλος μου έχει πια χαθεί στην πραγματικότητα και αυτή είναι πια μια ανάμνηση, που έχει μπλεχτεί με τη φαντασία της στιγμής που θα τη ξαναδώ. Και η αλήθεια και το ψέμα γίναν ένα και δεν ξέρω πια αν όντως κάποτε την είχα αγκαλιά σε κείνο το διάλειμμα από την μακριά, ατέλειωτη, μοναχική περιπλάνηση. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου